Natuurlijke klimaatopwarming ooit gecounterd door corrosie van rotsen

© iStock
Dirk Draulans
Dirk Draulans Bioloog en redacteur bij Knack.

200 miljoen jaar geleden bedreigde een dramatische klimaatopwarming het aardoppervlak.

Zo’n 4,5 miljard jaar geleden sloeg een planeet ter grootte van Mars in op de voorloper van de aarde. Uit die astronomische catastrofe ontstond onze planeet met haar maan. De aarde koelde snel af tot ze hard werd.

Door de verwering van rotsen ontstonden chemische stoffen die het broeikasgas CO2 konden counteren

Aanvankelijk bleef haar atmosfeer bestaan uit stoom, die de rotsen op haar oppervlak deed smelten. De opgeloste mineralen uit die rotsen stegen op en sloegen na lange tijd afgekoeld opnieuw op de aarde neer. Volgens een nieuwe theorie, gepubliceerd in Earth and Planetary Science Letters, zou die regen hebben geleid tot de vorming van siliciumrijke materialen, zoals kwarts, die nu het grootste deel van de aardkorst vormen. Vroeger werd gedacht dat die uitsluitend afkomstig waren van vulkanische activiteit. De theorie werd getest door laboratoriumexperimenten waarin de omstandigheden van toen werden nagebootst. Ze leverden telkens een mooie ‘siliciumregen’ op.

In een studie in Nature Communications wordt aangetoond dat de aardkorst het 200 miljoen jaar geleden erg te verduren kreeg. Toen was er door zware vulkanische activiteit zo’n grote natuurlijke klimaatopwarming dat de rotsen op het aardoppervlak sterk verweerden. Die corrosie was vooral het resultaat van een reactie tussen zuur water en de mineralen in de rotsen.

Het proces was belangrijk, want zo ontstonden chemische stoffen die de enorm hoge concentraties van het broeikasgas CO2 konden counteren. Geleidelijk leidde dat tot een ‘normalisering’ van de klimaatomstandigheden. Ondertussen was wel de helft van de bestaande dieren en planten uitgestorven.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content