Gletsjer die Titanic deed zinken bedreigt nu ook ’s wereld kustbewoners
Honderd jaar nadat hij de ijsberg produceerde die de Titanic in de Noord-Atlantische Oceaan deed zinken, draagt de Jakobshavn-gletsjer nu ook aanzienlijk bij tot de wereldwijde stijging van de zeespiegel. Deze keer gaat het niet om 2.200 passagiers en bemanningsleden, maar om een miljard mensen over heel de wereld.
’s Werelds snelst bewegende gletsjer is duidelijk begonnen aan een zelfdestructieoperatie, zo schrijft Salon.com. De Jakobshavn verliest nu bijna drie keer sneller ijs dan 20 jaar geleden. In 1992 smolt de gletsjer nog aan een snelheid van 6 kilometer per jaar. Tegen 2000 was dat al 11 kilometer. Uit een rapport van vorige zomer in het vakblad The Cryosphere blijkt dat de gletsjer 17 km per jaar verloor. De bijdrage van de Jakobshavn aan de wereldwijde stijging van de zeespiegel in het voorbije decennium is 0,1 millimeter per jaar, dat is meer dan 3 procent van de totale 3 millimeter.
Wetenschappers van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA hebben aan de hand van satellietbeelden en metingen van de ijsdikte, verzameld door Operation IceBridge – die de snelheid berekent waarmee ijs van de gletsjers in Groenland in de oceaan vloeit – inzicht gekregen in hoe de ijskap in Groenland nu precies massa verliest. De bevindingen, die gepubliceerd werden in het vakblad Geophysical Research Letters, tonen aan dat dit dynamisch proces wordt gedomineerd door een klein aantal gletsjers.
Stijging zeespiegel met zes meter
IJskappen groeien wanneer sneeuw accumuleert en opeengepakt wordt tot ijs. Ze verliezen massa wanneer het ijs en de sneeuw op het oppervlak smelt en afglijdt en wanneer kustgletsjers ijs in de oceaan dumpen. Het verschil tussen de jaarlijkse sneeuwval op een ijskap en de som van het smelten en het dumpen wordt een massabudget genoemd. Wanneer deze twee factoren gelijk zijn, is het massabudget in evenwicht, maar de Groenlandse ijskap heeft al enkele jaren een negatief massabudget, wat betekent dat de ijskap in zijn totaliteit massa verliest.
Het verhaal van de gletsjers in Groenland is één verhaal. Maar het echte grote gevaar schuilt in de wegsmeltende West-Antarctische ijskap die genoeg water bevat om de oceaan met drie tot zes meter te laten stijgen. Het kan mogelijk honderdduizenden jaren duren, maar wanneer het zover is, zouden gigantische stukken land, waar grote delen van de wereldbevolking wonen, onder water komen te liggen.
De vraag die wetenschappers en kustbewoners zich stellen is vergelijkbaar met de vraag die de passagiers van de onfortuinlijke Titanic zich stelden: het water stijgt en we weten niet goed hoe snel het komt of hoe snel het zal versnellen. Maar het is duidelijk: we mogen geen tijd verspillen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier