Allerzielen: de dag waarop we onze doden eren. En dat zijn er nogal wat. Want waar we vroeger met chrysanten voor het graf van oma stonden, gaan we nu ook langs bij de hond en de kat. Dierenuitvaarten, het is een wereld apart.
Twintig jaar geleden was de wereld nog simpel. Een dode hond, kat of cavia werd begraven in de tuin, als de boodschappenronde het even toeliet in een kartonnen doos. Een dode vogel ging bij het restafval. Een dode goudvis spoelde je door in de wc. Tegenwoordig zijn er meer opties. Duurdere opties ook. Dierenuitvaarten zijn anno 2016 big business. Bij Dirk&Dogs, een huisdierencrematorium in Lummen dat al vijftien jaar bestaat, zien ze de vraag alleen maar toenemen. In dit crematorium zijn er zoals op de meeste plaatsen twee opties: een individuele crematie of een groepscrematie. Dat laatste is goedkoper, maar dan krijg je geen as mee naar huis. En dat is nu net wat de meeste dierenvrienden graag willen, horen we bij Dirk&Dogs. ‘Ze willen de urne thuis bewaren, en de as later eventueel zelf verstrooien. We bieden ook allerlei aandenkens aan: een juweel, een pootafdruk, een haarplukje. Dat laatste stoppen we in een doosje met een glazen deksel, met de naam van het dier erin gegraveerd.’
Ondanks de naam van het bedrijf zijn niet alleen honden hier welkom. ‘De meerderheid zijn natuurlijk honden en katten, maar we hebben ook al slangen en andere reptielen gecremeerd, net als fretjes en cavia’s. En papegaaien: daar hebben mensen vaak een goede band mee. Ik herinner me zelfs een man die een koi liet cremeren. Helaas kon hij niets mee naar huis nemen, want daar bleef geen as van over.’ Maar of het nu om Lassie de labrador of Karla de koi gaat, emotioneel is het altijd. ‘Onze klanten beschouwen hun huisdier als hun kindje, en ze willen respectvol afscheid nemen. Dat maakt het uiteraard zwaar. Wij proberen hen zo veel mogelijk te troosten, net als “gewone” begrafenisondernemers.’
Gebroken en vermalen
Bij Amicitia, dat een filiaal in Sint-Truiden en in Rotselaar heeft, opteren ze ook voor een persoonlijke aanpak. ‘Ongeveer de helft van onze klanten kiest ervoor om afscheid te komen nemen. Wij baren de dieren mooi op: we kammen hun haartjes en sluiten hun ogen. Op voorhand zijn mensen vaak bang om te komen, omdat ze bijvoorbeeld slechte herinneringen hebben aan een opgebaard familielid. Maar bij een dier is het helemaal anders. Dankzij hun vacht verkleuren ze niet. Het lijkt echt alsof ze slapen. Meestal trekken we een halfuur uit, maar sommige klanten vragen of ze een uur bij hun overleden huisdier mogen blijven. Ze nemen het zelfs nog even op schoot.’ Al is het niet altijd even rustig: soms brengen ze ook hun andere huisdier(en) mee. ‘Dat moedigen wij zelfs aan. Sommige dieren hebben jarenlang samengeleefd. Als een ervan sterft, gaan ze dat dier zoeken of wachten ze dagenlang voor de deur. Door hen mee te brengen naar het afscheid ruiken ze meteen dat hun vriend dood is en kunnen ze makkelijker verder.’
Op de website van Amicitia is ook een aparte rubriek met de veelzeggende titel ‘100 % zekerheid’. Niet voor niets, wordt ons op het hart gedrukt. ‘Veel mensen zijn bang dat ze gewoon een hoopje as van een ander dier mee naar huis krijgen. Bij ons kan iedereen mee naar de crematieoven, wat veel mensen ook doen. Wij tonen hen de lege oven en ze kunnen toekijken wanneer hun dier erin wordt geschoven. Zijdelings, uiteraard, zodat het er niet te luguber uitziet.’
Dat alles heeft een prijs. Bij Dirk&Dogs kost een individuele crematie 14 euro voor een dier van minder dan 500 gram (denk aan de koi), voor een dier tussen de 85 en 90 kilo kost het 315 euro. Bij Amicitia schommelen de prijzen tussen de 45 en de 345 euro. Opbaring, pootafdruk en haarplukje zijn bij beide crematoria bij de prijs inbegrepen, bij Amicitia krijgt u er nog een gratis fotoalbum bij.
Even slikken (en niet van sentiment)? Het kan natuurlijk ook goedkoper: in veel gemeenten mag u een huisdier tot 10 kilogram in uw eigen tuin begraven. Ook dierenbegraafplaatsen zijn sinds 2011 wettelijk toegestaan, maar voorlopig is er nog maar één vergunning aangevraagd, meldt de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij (OVAM). Binnenkort kunt u in Ninove zo’n kerkhof verwachten. En dan is er natuurlijk nog de laatste optie: uw overleden dier achterlaten bij de dierenarts, na het eufemistische ‘spuitje’. Dan kiest u voor zogenaamde ‘destructie’, fijntjes omschreven op de website van Dirk&Dogs: Uw huisdier wordt dan niet gecremeerd, maar wordt gebroken, vermalen en verwerkt tot brandstof voor de cementindustrie. Even slikken? Juist ja.
DOOR STEFANIE VAN DEN BROECK, ILLUSTRATIE BART SCHOOFS
‘Een man liet zijn koi cremeren. Helaas kon hij niets mee naar huis nemen, want daar bleef geen as van over.’
