Koen Meulenaere

P. Potager

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Wipstuk heeft vele betekenissen: sommige wipstukken zijn burgemeester.

Opgelet allemaal: P. Potager gaat het land redden, als nieuwe Kamerfractieleider van Open VLD. Maandelijks netto-inkomen van Karel De Gucht: 18.000 euro. Maandelijks netto-inkomen van het Joenk: 15.000 euro. Maandelijks netto-inkomen van P. Potager sinds hij geen Kamervoorzitter meer is: 3284 euro. Een extraatje is welkom.

De Gucht en Verhofstadt maken grote sier in Europa, De Gucht door te werken, ondanks zijn zwakke rug, Verhofstadt door de grote Jan uit te hangen en als vanouds het ene dwaze idee na het andere te lanceren. P. Potager is als enige achtergebleven in de oneindige triestheid van het Wetstraatmilieu. Burgemeester van Tongeren, hoeveel schrijnender kan iemands miserie nog worden uitgestald?

Wel, dat zullen wij u nu vertellen. G. Potagère, zijn jonge concubine, sloot vorige week het VRT-Journaal af met een reportage over een snelheidswedstrijd voor slakken in het Franse Lagardère. Wij herhalen, en dit bij volle bewustzijn: een snelheidswedstrijd voor slakken. In Lagardère. Waar ligt die kosmopool? We kennen de uitgeverij Lagardère natuurlijk, maar waar ligt dat gat? Opgezocht, toch niets beters te doen, en wat blijkt? In het departement van de Gers in de Midi-Pyrenées. Het telt 55 inwoners. En 200 volbloed slakken.

Op de grote dag van het kampioenschap worden die op het midden van een ronde plaat in een rode startcirkel gelijmd en geslijmd, de burgemeester schiet een klappertjespistool af en de race begint. De slak die het eerst aan de buitenrand arriveert, heeft gewonnen. Alle andere gaan in een vat kokende olie en worden smakelijk opgegeten. Men zou dit procédé moeten invoeren bij de Belgische kampioenschappen atletiek: onze atleten zouden wel wat rapper lopen dan deze week in Korea.

Nu zijn de fans van G. Potagère al sinds enkele jaren verplicht om het volledige Journaal uit te zitten, inclusief de sport en de bizarre klederdrachten van Catherine Van Eylen, tot net voor het weerbericht het wipstuk komt. En dat is meestal G. Potagère. Of beter gezegd: G. Potagère ís niet het wipstuk, ze leest het in. Een wipstuk heeft vele betekenissen, aangename en minder aangename, sommige wipstukken zijn burgemeester, maar in het televisiejargon bedoelt men er een reportage mee die eigenlijk te belachelijk is om uit te zenden maar die als uitsmijter wordt gebruikt.

Om een moeilijk te achterhalen reden gaat men er op televisieredacties van uit dat een Journaal niet mag eindigen met een gewoon nieuwsbericht. Nee, het moet met iets luchtigs. Een lolletje. Een dolfijn die La donna e mobile op de piano kan spelen. Of een beer met vijf poten die zich ontfermt over een door zijn eigen moeder verstoten krokodillenjong. Na alle zware kost voordien heeft de kijker recht op een digestiefje. En wie fungeert beter als digestiefje dan G. Potagère?

De vrouw van Karel De Gucht is magistraat. En fotomodel. Kunstverzamelaarster. Grootgrondbezitster ook, plus eigenares van meerdere eclectische en andersoortige luxeverblijven in binnen- en buitenland. En een bazige tante, naar men fluistert. De wettige echtgenote van Guy Verhofstadt is koor- en foorzangeres. ‘En wat doet die van u?’ vragen de mensen dan weleens pro forma als ze P. Potager ook nog ergens in een hoekje ontwaren. ‘Die werkt voor het Journaal van de VRT.’

Dat maakt al geen te beste indruk, beleefde personen laten het daarbij, maar er zijn altijd nijdassen die met opzet blijven doorvragen. ‘Ha, bij de televisie, dat is interessant, P. En wat voor onderwerpen behandelt ze zoal?’

‘Het buitenland. Gisteren nog een verslag over de beroemde slakkenrace in Lagardère. Escargot Z heeft gewonnen, maar na een fotofinish met Speedy Caracole. Heel spannend.’

Een beetje ernstig blijven: daarvan snappen ze ook in Tongeren de achterliggende miserie. En dus heeft P. Potager maar één mogelijkheid om niet helemaal in het niets te verzinken bij het succes van zijn vroegere kompanen: zichzelf weer op de voorgrond wringen. En aangezien hij niet mee mag onderhandelen van Kleine Croo, moet het maar via ongevraagd advies, zoals vorige week in Knack. Het is dat of de fles. Al is die tweede optie nog open, getuige de foto’s bij het interview. Wat een bedroefd, beproefd en gegroefd gezicht. De alcohol stroomde door elke rimpel. G. Potagère blijft niet bij die kannenkijker, dat geven wij u op dit blaadje. Bewaar deze bladzijde.

P. Potager in Knack: ‘We mogen niet de indruk wekken dat ons land met de vingers zit te draaien. Daarom heb ik positief gereageerd op de vraag van Yves Leterme om met het parlement begin september de EU-maatregelen tegen de schuldencrisis goed te keuren. Tegelijk kunnen we dan aan zijn regering een mandaat geven voor de opmaak van de begroting 2012. Dat moet een volwaardige begroting zijn met een tekort van maximaal 2,8 procent.’

Knal het tegenovergestelde van wat Kleine Croo op datzelfde moment bij Elio Di Rupo zat te vertellen. Daarna rekende Potager af met onbelangrijke stokebranden als Bart De Wever en Olivier Maingain, ontwarde het probleem B-H-V, vereenvoudigde de structuur van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en regelde eens en voorgoed de financiering ervan, beperkte de uitgavenstroom in de ziekteverzekering, legde een verbeterde financieringswet naar Duits model op tafel, verlaagde onze loonhandicap en de btw op sterke dranken, en stelde een gedetailleerde timing op voor de werkzaamheden in het komende parlementaire jaar.

Een mens vraagt zich af waartoe die onderhandelingen van Di Rupo nog dienen. Premier Potager, klinkt goed. 8000 euro per maand.

Koen Meulenaere

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content