Overheidsbedrijven en hun besparingsmaatregelen

De commercialisering en haar onverkwikkelijke gevolgen dringen en drijven overal door. Ook bij onze zogenaamde overheidsbedrijven.

In de dol draaiende vrije markteconomie lijken overheidsbedrijven toch te vergeten dat ze (nog altijd) geen echte privéondernemingen zijn. En toch zal de NMBS een ‘persoonlijke assistentie’toeslag van 7 euro vragen voor internationale treintickets gekocht aan loketten.

Wie over internet en kredietkaart beschikt, zal de serieuze meerprijs niet moeten betalen. De Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen mag zich dan al verschuilen achter de noodzaak tot onontkoombare concurrentie met de private markt, de nieuwste maatregel treft alweer de minst gegoeden. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van een publieke dienstverlening door overheidsbedrijven? Diegenen zonder dure visa- of mastercard zijn alweer het kind van de rekening. Bovendien moet je wel ziende blind zijn om te geloven dat er op halflange termijn geen loketbedienden zullen afvloeien.

Ik heb geen auto en gebruik dagelijks het openbaar vervoer. De laatste maanden en jaren heb ik de prijzen van zowel trein-, bus- als metrovervoer alleen maar pijlsnel en sterk zien stijgen en bepaalde voordeelkaarten (zoals de zeer interessante 50% reductiekaart van de NMBS zelf) worden gewoon niet meer aangeboden.

Wat me mateloos ergert bij zulke (on)verhulde besparingsmaatregelen vanwege overheidsbedrijven is dat ze altijd nadelig uitdraaien voor de gewone werknemer en de minderbedeelde burger. De goed voorziene burger wordt ontzien.

Een dik betaald ‘overheids’management blijft aan, strijkt extra kostenvergoedingen op en indien ze toch moet opstappen, is er wel een vangnet voorzien in de politiek of het bedrijfs- en bankwezen.

Laat voorgaande zin een populistische oprisping zijn, toch vraag ik me af of een driekoppig, politiek gestuurd NMBS-management echt nodig is ? Heeft het NMBS-triumviraat de efficiëntie van de spoorwegwerking en -dienstverlening fundamenteel verbeterd ?

Bij de besparingsoperatie in dat ander overheidsbedrijf, onze openbare omroep, werd er zogezegd gesnoeid in de managementfuncties. De functies en titels werden inderdaad geschrapt, maar de betrokkenen behouden gewoon hun wedde en die ligt een heel stuk hoger dan het hoogste salaris van Cas Goossens, de oud-administrateur-generaal van de BRTN, die tijdens een lezing eens vertelde dat hij op het einde van zijn loopbaan zo’n 130.000 Belgische franken verdiende.

Overheidsbedrijven zoals de NMBS, de VRT, de POST,… zullen pas opnieuw geloofwaardig worden in hun maatregelen en dienstverlening, als de directeurs en bestuurders ook eens beknibbelen op hun riante verloning en de crisis niet alleen afwentelen op hun basiswerknemers en hun klanten met een bescheiden inkomen en dito uitrusting.

Wouter Hessels, docent EhB/RITS Brussel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content