De schreeuwende menigte aan de zijlijn van de Tour de France keert de grote wielerwedstrijd tegenwoordig de rug toe. Reden: selfies nemen met de favoriete coureurs. En die worden dan al eens van hun fiets geslingerd.
Terwijl het klassieke beeld van de Tour de France een horde kijklustige wielerfans langs de kant van de weg inhoudt, keren de selfie-koningen van 2014 tegenwoordig hun rug naar de race. Om zichzelf met de wielrenners op de gevoelige plaat vast te leggen weliswaar.
Wie de Tour de France ter plaatse wil zien, moet vaak lang wachten, soms uren, om de renners in een fractie van een seconde voorbij te zien flitsen. Waarom de dag van vandaag nog al die moeite doen, als u het niet kan delen met uw sociale netwerk?
Nu frontcamera’s een standaard eigenschap zijn van de meeste smartphones, wagen steeds meer toeschouwers zich aan selfies met de renners in de achtergrond. Een extra uitdaging voor de reeds gevaarlijke sport.
Renners van fiets geslagen
Sinds het begin van de Tour werden al verschillende renners van hun fiets geslagen door overenthousiaste fans die uit waren op een zelfportret. Tot nu toe vielen er nog geen serieuze gewonden, maar de recente ontwikkelingen maken de coureurs tegelijk razend en bang.
Op een overbevolkte klimtocht in Groot-Brittannië liet de Litouwse Ramunas Navardauskas (Garmin-Sharp) zijn frustraties de vrije loop en sloeg hij een smartphone uit de handen van een toeschouwer toen die ermee voor zijn gezicht kwam zwaaien.
De Tour de France staat bekend om de ongecontroleerde menigten langs de kant, die vrij dicht bij de renners kunnen komen. Ook beelden van coureurs die voorzichtig tussen de mensen door moeten navigeren, zijn alom bekend. Maar de goed uitgeruste telefoons maken de race alleen maar gevaarlijker.
‘Op de camera lijken dingen altijd verder weg dan dat ze in werkelijkheid zijn’, zegt de Amerikaanse ploeggenoot van Navardauskas, Alex Howes, tegen The New York Times. ‘Er zou een waarschuwing over moeten worden geïntegreerd in die iPhones.’ Van de 198 renners die startten, zouden er volgens Howes ook 198 door selfies in gevaar gebracht zijn tijdens de Tour.
IJdelheid boven veiligheid
Onoplettende fotografen vormden vroeger ook al een probleem voor de veiligheid van de Tour. In 1994 stapte een politieman – die eigenlijk verantwoordelijk was voor de veiligheid van de renners – voor een groep sprinters die zich tegen 70 km/u naar de finish haastten. En dat enkel voor een fotootje. Twee van de renners konden de race niet langer voortzetten en een derde raakte gewond.
De komst van de mobiele camera heeft het probleem enkel vergroot. Toeschouwers worden vaak aangemoedigd foto’s te delen op sociale netwerken om bijvoorbeeld prijzen te winnen. Het geheel geeft de wedstrijd ook meer ruchtbaarheid: steeds meer mensen komen ernaar kijken.
Het is maar de vraag of ijdelheid het moet winnen van veiligheid. Op enkele centimeters van de voorbij vlammende wielrenners een kiekje nemen, is vergelijkbaar met diezelfde actie aan de rand van een autosnelweg.
De Tourorganisatie voert een onlinecampagne waarin toeschouwers gevraagd wordt zich te gedragen. Ook auto’s met luidsprekers verkondigen die boodschap tijdens de race. De organisatie verhoogt daarnaast het aantal punten langs de route waar afsluitingen de menigte op een afstand moeten houden. Maar elke dag barrières plaatsen langsheen honderden kilometers is haast onmogelijk. Bovendien houden de afsluitingen de enthousiaste kijkers niet tegen er even over te leunen voor die perfecte selfie. (WB)
