Koen Meulenaere

Ombudsman

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Lezers domheid verwijten, niet echt een goed idee.

De vorige ombudsman van De Standaard heeft al midden december de handdoek in de ring gegooid, precies één week later dan wij hier herhaaldelijk hadden vooropgesteld, en de huidige zou beter hetzelfde doen zo hij zijn reputatie als columnist niet wil verliezen. De ombudsman was één van de vele briljante ideeën van meneer de marketeer, en bij zijn door hemzelf fel gemediatiseerde overstap naar Nederland stelde hij er ook bij NRC Handelsblad onmiddellijk een aan.

Tussen die drie ombudslieden zijn er grote verschillen. De vorige ombudsman van De Standaard schoot met scherp op zijn collega’s, die in hun eigen krant te kijk werden gezet als riooljournalisten die het abc van de deontologie niet onder de knie hadden en wier bekwaamheid niet hoger reikte dan die van een rups bij het bouwen van een piramide. Hij werd door diezelfde collega’s dan ook op vakkundige wijze de psychiatrie in gepest. Opnieuw zoals hier haarscherp was voorspeld.

De huidige ombudsman, die lessen trok uit het pijnlijke lot van zijn voorganger, munt uit in het sparen van én de kool én de geit, spreekt alleen over heel algemene gevallen in alle media, en hoedt er zich nauwgezet voor om iets te beweren waardoor welke eigen redacteur ook zich geviseerd zou kunnen voelen. Een angstreflex.

Die lijkt niet aanwezig te zijn bij de Nederlandse ombudsman. Week na week boort die zijn eigen baas, de marketeer dus, de Rotterdamse grond in. En dat in bewoordingen die slechts af en toe iets minder onbeleefd zijn. Wie alleen de NRC-ombudsman leest, krijgt de indruk dat er maar één onverantwoordelijke kwiet op de krant werkt, in de media tout court: de marketeer. Die indruk stemt nogal goed overeen met de werkelijkheid, waardoor men niet anders kan dan de Nederlandse ombudsman ernstig te nemen, in tegenstelling tot zijn Vlaamse confraters.

Vorige week was het weer raak. U weet ongetwijfeld dat NRC onlangs op zijn voorpagina uitpakte met een provocerend stuk waarin redacteur Dick Wittenberg veertien redenen opsomde om geen geld te geven aan de hulpactie tegen de honger in de hoorn van Afrika. En één om dat wel te doen (de mensen lijden daar honger), maar zo ver lezen de meeste lezers van een kwaliteitskrant blijkbaar ook in Nederland niet.

Of dat artikel polemisch en sarcastisch bedoeld was of niet, daarover is sindsdien een vermakelijke discussie aan de gang, die heel wat Nederlanders ertoe aanzet om hun niet gevraagde mening kenbaar te maken via alle vreselijke kanalen die daar tegenwoordig voor ter beschikking staan. In het begin overheerste verontwaardiging bij Facebookers, Twitteraars en ander internetgajes. En toen stuurde de marketeer, om de heisa te bedaren, zelf een tweet de ether in waarin hij, bescheiden als steeds, zijn geschrokken lezers uitschold voor een bende idioten. Hij vroeg zich letterlijk af of hij, genie der genieën, nu verdrietig of boos moest zijn om zo veel domheid. Van zijn eigen abonnees!

Dat zouden wij bij u eens moeten proberen, het kot was te klein. C4 met de eerste ijlbode uit Roeselare. De NRC-ombudsman zag weer een schitterende kans voor open doel aangeboden, en maakte er niet veel woorden aan vuil: ‘Lezers domheid verwijten, niet echt een goed idee.’

In Nederland moeten ze nog wat wennen aan het idee dat een moderne krant in de eerste plaats een marketingproduct is. Wat ons benieuwt, is wat het effect van die stunt zal zijn op de volgende kwartaalresultaten van NRC. De vorige waren zeer bemoedigend.

Koen Meulenaere

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content