‘Niemand roeit zoals Maggie’

‘Het is een spijtige zaak dat Theo Francken de bal misslaat met zijn recente uitval naar Maggie De Block. Misschien dat de hitte er iets mee te maken heeft?’

Kamerlid en burgemeester van Lubbeek, Theo Francken, haalt de nationale media met kritiek op het uitzettingsbeleid van de Staatssecretaris voor Asiel en Migratie, mevrouw Maggie De Block. Het organisatietalent en de werkkracht van De Block is reeds verschillende keren bejubeld. Is het imago van mevrouw De Block niet meer dan het resultaat van politiek gespin en heeft Francken gelijk door de goednieuwsshow te doorprikken? Driewerf neen.

Ten eerste, wordt er helemaal geen goednieuwsshow gevoerd. Mevrouw De Block en haar departement is fier op de verwezenlijkingen en heeft daar alle reden toe. Anderzijds zullen noch haar departement, noch de Staatssecretaris ontkennen dat ons immigratiebeleid van de afgelopen twintig jaar dramatisch was omdat het de veruitwendiging was van een spuuglelijk compromis.

Linkse krachten voelden zich geroepen om de deuren van de Belgische herberg wijd open te houden, terwijl rechts de nood inzag van de blijvende invoering van buitenlandse werkkrachten. Resultaat: het geloof in de utopie dat aanvankelijk passieve immigranten (asielzoekers, gezinsherenigden en immigranten om medische redenen) vroeg of laat actief worden waardoor hun aanvankelijke ondersteuning door de staat zichzelf later “terugverdient”. Niet dus. Mevrouw De Block erkent deze realiteit en handelt ernaar door passieve immigratie te bemoeilijken. Zo kunnen (genaturaliseerde) Belgen geen gezinshereniging meer doorvoeren met hun ouders en is gezinshereniging slechts mogelijk indien de vervoegde persoon over een voldoende hoog inkomen beschikt, inclusief een geschikte woonplaats (geen krotten).

Verder wordt, al is het wel lang wachten op de publicatie van de wetswijzigingen, het misbruik van de wettelijke samenwoning met het oog op gezinshereniging ook aan banden gelegd en is voorzien in een hervorming van de prodeorechtsbijstand. Kan het Maggie De Block worden kwalijk genomen dat zij naar buiten komt met de resultaten van haar wetsingrijpen? Laat ons niet vergeten dat deze wetswijzigingen besproken worden door de ministerraad, alwaar de PS ook aan het banket aanschuift. Voor elke verstrenging moet gevochten worden, ook Francken weet dit. Zijn knap boek, geschreven met Sarah Smeyers, slaat de nagel op de kop door te stellen dat de PS er alle belang bij heeft dat passieve migratie niet aan banden wordt gelegd. Immers, import van armoede betekent tevens import van kiezers voor links.

Ten tweede, heeft Maggie De Block ervoor gezorgd dat de procedures – eindelijk – veel sneller verlopen. Het gevolg hiervan is dat er meer opvangcapaciteit bestaat zodat tijdens de wintermaanden geen kandidaat-vluchtelingen meer op straat hoeven te slapen. Het is nog wachten op een herziening naar beneden van bepaalde te royaal uitbetaalde repetitieve
pro deo-prestaties in het vreemdelingenrecht, doch ook hier zie ik de taboes verdwijnen. Mag er in de politiek ook af en toe een felicitatie af?

Ten derde, is duidelijk dat er inderdaad nog werk is wat betreft de uitzetting van illegalen die strafbare feiten hebben gepleegd. Maggie De Block moet echter roeien met de riemen die ze heeft. Op heden is de gedwongen uitzetting bijzonder duur omdat uitzettingen niet zelden in extremis geannuleerd worden door (meestal) staatsbetaalde advocaten die verzoekschriften neerleggen in uiterst dringende noodzakelijkheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. Slechts in een zeer kleine minderheid zijn deze verzoekschriften succesvol; zij zorgen er echter wel steevast voor dat de uitzetting aanzienlijke vertraging oploopt.

Mensen gedwongen uitzetten vergt immers de inzet van mankracht en is praktisch niet altijd even evident. Gelet op de beperkte budgettaire ruimte kiest Maggie De Block er dus voor om de vrijwillige terugkeer maximaal te ondersteunen. Dat ook dit systeem niet waterdicht is, toont het voorbeeld van de Brazilianen die in groten aantallen terugkeren nadat ze hier een verblijf van zwartwerk achter de rug hebben. Een enkele vlucht naar Copacabanaop kosten van de staat. Doch, we leven niet in een perfecte wereld. Misbruiken zullen altijd bestaan. Zaak is ze bij naam te noemen en trachten eraan te verhelpen.

Theo Francken levert mooi en democratisch broodnodig parlementair werk – denk bijvoorbeeld aan het overterechte protest tegen PS-Sentator Saïdi die een uitzetting van een zware misdadiger tegenhield. Een spijtige zaak dat Francken de bal misslaat met zijn recente uitval naar Maggie De Block. Misschien dat de hitte er iets mee te maken heeft?

Anthony Godfroid, advocaat