Niemand hield Johan Vande Lanotte tegen ontslag te nemen

Wat een staaltje brute machtsafdreiging had moeten zijn – “ik vertrek en alles zal instorten” – eindigde voor Johan Vande Lanotte in het terugkeren met hangende pootjes.

Dit weekend maakte de Oostendse sp.a haar kandidatenlijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen bekend. Noblesse oblige: Johan Vande Lanotte nam als grote boegbeeld van de Oostendse sp.a en zeg maar meteen ook de landelijke sp.a het hoge woord. Uiteindelijk weet iedereen in Oostende en omstreken dat Jean Vandecasteele burgemeester is bij de gratie van Johan. Niet meer niet minder.

Eind mei van dit jaar verscheen het boek de Keizer van Oostende. Het boek is een inkijk in het reilen en zeilen van het genie van de Noordzee. De publicatie van het boek sloeg in als een bom, maar nog meer deden de uitspraken in het boek van twee van zijn Oostendse sp.a-schepenen Vande Lanotte zeer veel stof opwaaien. De ene vergeleek de methodiek van Vande Lanotte met die van Hitler en de ander meende zelfs Mao te herkennen in de grote roerganger van de Keizerlijke badstad. Als vergelijkingen kan het tellen, temeer deze uitspraken eens niet van mijn Oostendse naamgenoot kwamen.

Wat nog niet geweten is dat diezelfde Vande Lanotte de dag nadat het boek verscheen een sms verstuurde naar zijn twee afvallige schepenen. Zeker nadat de krant De Morgen op de voorpagina breed uitpakte met de vergelijkingen met Mao en Hitler. Deze verwijzingen naar de bestuurstechnieken van twee van de grootste moordenaars uit de menselijke geschiedenis konden bij Vande Lanotte op weinig begrip rekenen en als het zo zat, dan diende hij zijn ontslag in en moesten ze het komende oktober op de gemeenteraadsverkiezingen zelf maar rooien, zo wist hij te melden.

Wanneer iemand de machtstechniek van dreigen met ontslag toepast, moet die er voldoende zeker van zijn dat hij weerhouden wordt zijn bedreiging uit te voeren. Zoniet verzwakt die zijn positie.

Jammer genoeg reageerde geen één van de twee schepenen en weerhielden ze Johan zeker niet om de eer aan zichzelf te houden. Wat een staaltje brute machtsafdreiging had moeten zijn – “ik vertrek en alles zal instorten” – eindigde uiteindelijk in het terugkeren met hangende pootjes van de excellentie van de Noordzee.

Maar wie dacht dat Vande Lanotte zijn lesje geleerd had, was er aan voor de moeite. Enkele dagen later, bij een bijeen getrommelde vergadering van sp.a-vazallen was het de bedoeling de problemen te bespreken en de rangen te sluiten. Weer werd er gedreigd met ontslag maar andermaal – op één vrouw na – voelde niemand zich geroepen om Vande Lanotte af te houden van zijn dreigementen. Op zich is dat al een teken aan de wand.

Wanneer hij dit door had, veranderde Vandelanotte het geweer van schouder en kwam tot de orde van de dag. John Crombez, die de vergadering voorzat, stelde voor dat aan de pers een mededeling gedaan zou worden waarbij de ketterse schepenen hun uitspraken zouden intrekken. Beiden weigerden dit, maar er werd een compromis gevonden. Er zouden verontschuldigingen volgen.

Van het ontslag van Johan was uiteindelijk in de verste verten geen sprake meer en enkel het sms-bericht op de gsm van beide schepenen is een blijvende getuige van Vande Lanotte’s dreigement tot ontslag.

Zelfs als atheïst zou ik beginnen geloven in reïncarnatie. Hoe kan je anders verklaren dat Macchiavelli nu nog steeds onder ons is, weliswaar in een ander gedaante, maar toch. De leerling machtstoveren is uiteindelijk de eerste tovenaar geworden. De minister van windmaken slaagt er als geen ander in de macht in Oostende te conserveren. Door iedereen een beetje te laten meedelen, hoe gering ook, maakt hij van de andere partijen lijfeigenen van zijn beleid, een oppositie is er met het vertrek van Jean-Marie Dedecker naar Middelkerke niet meer.

Dat dat beleid weinig sociaal is, blijkt alleen al uit allerhande recente cijfergegevens over ondermeer tewerkstelling, werkloosheid, aantal leefloners enz.. Een “sp.a”-bestuur staat aldus zeker niet garant voor een sociaal bestuur. Zeker niet in Oostende.

Moraal van het verhaal is dat de twee uit de biecht klappende schepenen een verkiesbare vijfde en zesde plaats hebben gekregen. Is dit uit dankbaarheid wegens zoveel eerlijkheid en openheid of eerder een vorm van “zwijggeld”.

Vraag is of de Oostendse bevolking midden oktober voldoende alternatieven zal hebben als ze het huidige nepotistisch beleid willen wegstemmen. Het antwoord is momenteel jammer genoeg neen. Maar mogelijks dienen er zich in de nabije toekomst nog alternatieven aan…

Jean Marie de Meester Voorzitter Rood! West-Vlaanderen