Morgen beter

Op een moment dat de Vlaamse ministers zouden kunnen opvallen met krachtdadig beleid, vermaken ze liever de media en het parlement.

Al een jaar sleept die federale regeringsvorming nu aan, en nog altijd is er geen land in zicht. Mooi meegenomen voor de Vlaamse ministers, zou je zo denken. Die kunnen nu laten zien dat zij wel nog evenwichtige compromissen afsluiten en wel nog besturen. Ze kunnen voor eens en altijd duidelijk maken dat de echte staatsmannen in Vlaanderen regeren. Alleen doen ze dat dus niet.

Ze hebben het dan ook veel te druk met elkaar de loef af te steken en onderuit te halen. Begin deze maand werd het zelfs echt gênant toen Ingrid Lieten (SP.A) in Humo meegaf dat de VRT een derde net zou krijgen. Prompt kreeg ze een opvoedkundige tik op de vingers van minister-president Kris Peeters (CD&V). Al zag die ‘geen enkele reden om Lieten ter discussie te stellen’. Ook niet toen ze in het Vlaams Parlement vooral door zijn eigen partij onderuit werd geschoffeld tijdens een debat over het Vlaams Energiebedrijf. Of toen de N-VA’ers de socialisten in hun gezicht uitlachten toen die vraagtekens zetten bij de door Europa aanbevolen besparingen. En SP.A-voorzitster Caroline Gennez maar volhouden dat haar partij perfect met de N-VA in een federale regering kan stappen omdat die samenwerking op Vlaams niveau toch ook lukt.

Ach, de regering-Peeters II wordt gewoon te veel gedramatiseerd terwijl Peeters I wordt geïdealiseerd, zegt de minister-president dan. Al geeft hij tussen de regels maar al te graag toe dat er in de vorige regering meer sterke, ervaren ministers zaten. Waarmee hij natuurlijk bedoelt dat hij vandaag de enige overgebleven sterkhouder is. Om de een of andere reden lijkt de minister-president maar niet te willen inzien dat de kogelregen die op zijn regering wordt afgevuurd ook hem wel eens zou kunnen treffen.

Ondertussen vindt vooral de liberale oppositie die hele vaudeville bijzonder vermakelijk. En daar zal het vooruitzicht van federale regeringsdeelname wel niet vreemd aan zijn. Fractieleider Sas van Rouveroij tikte de bal die door de CD&V en de N-VA was klaargelegd bijzonder vlotjes binnen. Volgens hem is alles eenvoudigweg de schuld van de socialisten. Ook de halfslachtige interne staatshervorming, en de deining rond het energiebedrijf. ‘De SP.A is de saboteur van de Vlaamse regering’, zei hij. O ja, en zijn partij is best bereid om de plek van de SP.A in te nemen. Alleen maar om te helpen natuurlijk.

Toch lijkt het niet de bedoeling te zijn om de SP.A eerdaags uit de Vlaamse regering te lozen. Was dat het plan geweest, dan hadden haar coalitiepartners dat veel eleganter kunnen doen ten tijde van de Oosterweelheisa. Nee, de socialisten mogen best tot 2014 blijven zitten, zolang de anderen hen ondertussen maar kunnen blijven beschadigen. En dat lukt voorlopig bijzonder goed, want de socialistische ministers zijn dankbare slachtoffers. De een is geen sterk minister, de ander geen intelligent communicator en de derde allebei niet. Nu Gennez en haar resterende medestanders hun koffers al aan het pakken zijn, kunnen ze ook amper nog op het partijkader terugvallen. Dus moeten ze zelf de meubels redden, soms met de moed der wanhoop. Zo schreef Pascal Smet vorige week in een nogal ridicule vrije tribune dat hij het beu is om constant te moeten horen dat zijn partij niet meer weet waar ze voor staat en dat de Vlaamse regering eigenlijk niet zo goed bezig is. Dat hij zelf ook geen idee heeft wat ze daaraan kunnen doen, is bijzaak. Wel is er hoop, want Smet blijft geloven dat het morgen beter kan zijn. Dat geloven CD&V, N-VA en Open VLD ook. Dat het morgen beter kan zijn zonder de SP.A.