Luk Lambrecht

Moois te zien Knokke-Heist

In het mondaine Knokke-Heist wordt nog hedendaagse kunst getoond met hart en ziel ! ***

Achter een mooie gevel

In het minder zichtbare Knokke-Heist is deze zomer een aantal kleine en fijne presentaties te zien. Stichting Jenny & Luc Peire opereert in een bijzonder huis in Knokke dorp. Het huis als een soort “kluis”, bedacht door de architecten De Bruycker-De Brock heeft een prachtige donker betegelde gevel waarachter zich ruimtes ontplooien die het licht perfect laat invallen op de kunst.

De stad Knokke mag boffen en zich verheugen op zo een dergelijk privaat initiatief op haar grondgebied; een klein onderzoeksplatform dat bij testament de kunst ontsluit en “levendig” houdt van een kunstenaar die duidelijk een internationaal leven leidde en zich niet zoals de meeste van zijn generatiegenoten bleef wentelen in de veilige en geborgen Vlaamse context.

Op de eerste verdieping bracht gelegenheids-curator en architectuur-theoreticus Marc Dubois een ensemble schilderijen bij elkaar die de evolutie van schilder Luc Peire laat zien in de artistiek vruchtbare periode tussen 1954 en 1964. Hierin bemerkt de bezoeker hoe de schilder langzaam van een semi-Magritte signatuur (weg) evolueert naar een intelligent en ingetogen schriftuur waarin een spel met kleur en lijn zorgt voor kunst waarbij de noties orde, geometrie en architectuur nooit veraf blijven.

Dialoog

Marc Dubois bracht bij deze ook een ensemble foto’s bij elkaar dat de relatie aantoont tussen de Duitse beeldhouwer Mathias Goeritz, top-fotograaf Kim Zwarts en Luc Peire.

Mathias Goeritz was een fantastische beeldhouwer die in Mexico al snel bevriend geraakte met de al even beroemde architect Luis Barragan met wie hij in 1957 één van de meesterwerken “mondiaal” van de monumentale sculptuur realiseerde.

De “Towers of Satellite City” in Mexico bestaat uit 5 monumentale betonnen torens die verwijzen naar een hand en heel broos en subtiel kleur kregen. Deze geweldige verticaliteit brengt ons naar de artistieke relatie tussen Mathias Goeritz en Luc Peire die in zijn werk de verticaliteit associeerde met de menselijke figuur en met het leven tout court. Kim Zwarts fotografeerde de “vijf torens” die zich als vijf opgerichte vingers aandienen en presenteert ook prachtige opnames van realisaties van die wereldvermaarde Luis Barragan. Via onderlinge briefwisselingen in vitrines wordt de toeschouwer wijzer over het intellectuele debat tussen deze kunstenaars.

Spiegels

In de lichtrijke Stichting is het (ook bij mooi weer) heerlijk vertoeven in de tuin en in het zomerhuis waar Peire’s fantastische “environment 1” uit 1967 te beleven valt. Het is een betreedbare (broze) cabine met spiegels die een mens doet duizelen tegen de achtergrond van “muziek uit de kosmos” !

De subtiel gelijnde verticale motieven worden samen met de “passanten/figuranten” in de spiegelende box een fascinerend schouwspel. Begrippen ruimte en tijd lossen even helemaal op en verlenen een mens de illusie in een eindeloze transparante te vertoeven.

Tot 4 september www.lucpeire.com

Beach girls

In de White-Out Studio wordt werk uit 1972 getoond van Jacques Verduyn (1946).

Het is een theatraal verkwikkende strandscène die in het verlengde ligt van hyper-pop en in de context van knokke als kustlocatie perfect is geïnstalleerd in de brede vitrine.

Vier sculpturen in de vorm van realistisch in kunststof geïmiteerde jonge vrouwen liggen in een strandzetel of staan op een (half)naakte manier op een erotische manier te poseren tegen de muur. De setting in de White-Out Studio is heel goed geslaagd; in de kraaknette hagelwitte ruimte tekenen de figuren zich af als een onwezenlijk tafereel. Jacques Verduyn is in ons land een vergeten kunstenaar die – in het zog van bijvoorbeeld de Amerikaanse kunstenaar John de Andrea – in ons land spaarzaam “ruimte” gaf aan verleidelijke hyper-realistische beeldhouwkunst.

Tot 4 september www.whiteoutstudio.be

Villa II

Ook galerie Hoet Bekaert uit Gent is weer origineel op verplaatsing en van de partij in Knokke pal in de buurt van het casino met “Villa II” waar naast kleding van A.F. Vandevorst en prachtige “minimale” koersfietsen ook in de vele kamertjes beeldend werk valt te ontdekken van Adam Leech, Fien Muller, Hannes Vanseveren en een bredere presentatie van “wringer” Joris van de Moortel.

De kunst van Joris van de Moortel is “heavy” en lijkt het resultaat van abrupt gestolde activiteiten. Schilderkunstige bewegingen en gewroet vermengen zich met objecten en worden belicht met zelfs in het werk gemonteerde lampen die zich bij manier van spreken in de verf “vast rijden”.

De jonge kunstenaar die momenteel ook werk toont op de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst in Bozar in Brussel, conserveert niet zelden zijn doorleefde “dirty tableaux” achter plexiglas.

Het doet allemaal op formeel vlak met veel plezier denken aan wat bijzondere kunstenaars zoals de Amerikaan Robert Rauschenberg en de Roemeen Daniel Spoerri in de jaren zestig en zeventig artistiek verrichtten. Heel mooi is een in brons afgegoten cementzak die in het kamertje van de Villa er achteloos op de grond bijligt. In een andere kamer zijn twee kleinere werken te zien waarin architectuur, schaal, doorkijk en raadselachtige, ongeziene inhoud oog en geest scherp houden. Soms moet de kunst zich kunnen presenteren als iets dat er is gekomen als een welgemikte “worp” in het leven… Jan Hoet jr. installeerde op het ruime balkon van de deels beschermde villa een “all over” groenige militaire bar als een kantine voor de dorstige avant-garde…

Tot 4 september www.iets.be

Luk Lambrecht

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content