Mieke en Etienne

Iedere mens heeft wel één specialiteit. Een domein waarover hij zo niet alles, dan toch heel veel weet.

Voor uw dienaar, om maar ineens een schrijnend voorbeeld in de groep te gooien, is dat: Amerikaanse golfspelers tussen 1926 en 1956. Een materie waarvan de meesten onder u zullen zuchten: ‘Hoe kun je daarmee in godsnaam je brood verdienen?’ Maar zie: er is Knack.

Er zijn een paar verstandige bollebozen, in hun jeugd doorgaans niet populair bij het andere geslacht, die over twee of uitzonderlijk drie vakgebieden veel weten. En er is natuurlijk Etienne Vermeersch: omnideskundig. En zéér populair bij het andere geslacht. Dat bleek toen hij onlangs op kosten van De Standaard een – blijkbaar blind – date had met Mieke Van Hecke in een hostellerie in het Pajottenland. Voor een dubbelinterview van twee dagen, alvast om het te lezen. Liepen voor de foto’s hand in hand door de tuin, speelden tikkertje en ‘Mag ik uw rozeke eens zien?’, begonnen in het gras te rollebollen, Mieke klom op een ezel en Etienne op een pony, daarna klom de ezel op de pony en Etienne op Mieke… Ze hebben ze van elkaar moeten sleuren, die twee bronstige academici. Zeker nadat de professor in zijn eentje drie flessen cognac achterover had geslagen.

Etienne Vermeersch mag gezien zijn monastieke verleden dan wel in letterlijke zin voor het zingen de kerk uit zijn gevlucht, in figuurlijke zin lijkt hij daar minder toe geneigd. Had ooit de mooiste vrouw van Vlaanderen aan zijn arm, volgens eigen zeggen toch. En dat is voor een naar de wereld teruggekeerde jezuïet meer dan hij logischerwijze nog van het leven mag verwachten. Peggy heette ze.

Samen naar het filmfestival gegaan, of naar de opera of Waregem Koerse, dat zijn wij even kwijt, maar iedereen was stikjaloers op de professor. Moet zijn weggelopen, die Peggy. Uit lectuur van DS Weekblad werd niet duidelijk waarom, maar als we zijn vrijpostigheden met Mieke Van Hecke als leidraad mogen hanteren, hebben wij wel een idee.

Een paar weken na die mini-orgie schreef Vermeersch, opnieuw in De Standaard en duidelijk nog niet van al zijn driften verlost, een artikel van twee pagina’s over de geneugten van het sadomasochisme. Een discipline waarin hij als gewezen jezuïet kan teren op enige beslagenheid, letterlijk én figuurlijk deze keer.

Aanleiding was de erotische roman Vijftig tinten grijs, die men volgens de professor niet kan begrijpen zonder een grondige achtergrondkennis van de behandelde materie, zijnde: verregaande perversiteiten. En daarvoor ben je bij leden van een kloosterorde nooit aan het verkeerde adres.

Vermeersch weidde uit over het gebruik van tepelklemmen, kaarsenvet en scheepstouwen. (In gedachten zien wij een radeloze Peggy de Blandijnberg af rennen.) Hij hield, ongetwijfeld geïnspireerd door zijn nieuwste vriendin Mieke Van Hecke, een vergelijkende warentest van gebruiksvriendelijke glijmiddelen, vacuümpompen, clitorisknijpers en andere instrumentaria die in het katholiek onderwijs van vandaag zo te zien tot het gewone schoolgerei zijn gaan behoren. Gaf enkele nuttige wenken aan wie opgewonden raakt bij spanking, bondage, fetisjisme, of de gedichten van Leonard Nolens. En legde tot slot, via een omweg langs Onze-Lieve-Vrouwke en Sint-Sebastiaan, de oorzaak van alle seksuele aberraties bij het monotheïsme.

Over aberraties gesproken: wij menen ergens opgevangen te hebben dat Vermeersch niet alleen in de ban was van die Peggy, en nu van Mieke Van Hecke, maar ook tijdelijk van Alexandra Colen. Het moet zijn dat bij ethici, net als bij magneten, tegengestelde polen elkaar aantrekken. Alexandra Colen, in die tijd heette ze nog Sandra, volgde les bij Vermeersch maar heeft vermoedelijk niet te best opgelet tijdens zijn colleges. Ze is later helemaal van het juiste spoor afgeweken en is getrouwd met Paul Belien, die voordien verloofd was geweest met Marina Nuyts, die nadien hertrouwd is met Siegfried Bracke, die eigenlijk liever getrouwd was met Lisbeth Imbo maar vanwege een vreemde schimmelinfectie op haar rug besloot geen risico’s te nemen. Lisbeth Imbo is in 2014 kandidaat voor de N-VA bij de verkiezingen voor het Vlaams Parlement, maar dat mag nog niet bekend zijn, houd dat stil.

Koen Meulenaere

Lees meer Meulenaere in Knack.Neem hier een abonnement op Knack