‘Van Eeckhaut combineerde linkse gedachtegoed met belangstelling voor Vlaamse problemen’

De overleden advocaat, intellectueel en gewezen politicus Piet Van Eeckhaut was de man die in de jaren zeventig de Gentse socialistische partij verruimde, herinnert oud-gouverneur en professor Herman Balthazar.

De overleden advocaat, intellectueel en gewezen politicus Piet Van Eeckhaut was de man die in de jaren zeventig de Gentse socialistische partij verruimde. Dat herinnert oud-gouverneur en professor Herman Balthazar, die Van Eeckhaut al van in zijn studententijd kende en er bijna negentien jaar mee de banken van de Oost-Vlaamse provincieraad deelde. Balthazar eerde hem ook als een groot advocaat, literatuurliefhebber en een man van het woord.

“We ontmoetten elkaar in de studententijd”, vertelt Balthazar, die over hun wedervaren nog een artikel schreef in 1969 op de almanak van het taalminnend genootschap ’t Zal Wel Gaan. “Ik was voorzitter van de socialistische studentenvereniging, hij voorzitter van het katholiek universitair centrum. Van Eeckhaut werd geloofsafvallige en week uit naar de linkerzijde. Ik kan zeggen dat wij hand in hand stonden toen hij voor het eerst in de 1 mei-stoet meestapte.”

Balthazar omschrijft Van Eeckhaut als een “rode leeuw” die de Gentse socialistische partij in de jaren zeventig verruimde. “Hij was het die de oude garde duidelijk maakte dat de socialistische partij moest opengesteld worden voor een veel bredere groep mensen, zoals intellectuelen en jongeren. Want de socialistische partij was toen nog een echte gesloten arbeiderspartij. Hij kwam uit de katholieke beweging, die hij nooit een slecht hart toedroeg, en bracht heel wat nieuw bloed in het Gentse socialisme.”

Gravensteengroep

Professor emeritus en filosoof Etienne Vermeersch herinnert Piet Van Eeckhaut als een man die als “rode leeuw” sinds het begin van zijn politieke carrière het linkse gedachtegoed combineerde met een belangstelling voor de Vlaamse problemen. Dat was ook de reden waarom Van Eeckhaut sinds 2008 de manifesten van de Gravensteengroep ondertekende.

Professor Vermeersch ontmoette Van Eeckhaut op de Gentse Universiteit. “Toen hij rechten studeerde deed hij aanvullende studies filosofie en samen werkten we aan een colloquium rond Kierkegaard”, herinnert Vermeersch. “We hadden eindeloze gesprekken over onderwijs, filosofie en politiek. Toen hij voorzitter was van het katholiek universitair centrum, hebben we veel discussies gevoerd over godsdienst, en eigenlijk zijn we dan elk van onze kant ongelovig geworden.”

Vermeersch steunde Van Eeckhaut tijdens diens eerste deelname aan de gemeenteraadsverkiezingen van 1970. In 2008 ondertekende Van Eeckhaut het eerste, maar ook de daaropvolgende, manifest(en) van de Gravensteengroep. “Hij was geen actief lid, omdat hij met zoveel andere zaken bezig was, maar eerder een steunend lid. Het komt er met de Gravensteengroep op neer een Vlaamsgezinde houding naar voren te brengen, duidelijk makend dat er ook andere mensen bezig zijn met de communautaire kwesties en niet extreemrechts of Belgicistisch zijn.”

Bij Van Eeckhaut was dat Vlaamsgezinde volgens Vermeersch al vroeg aanwezig. “In het begin van zijn politieke carrière was er in Brussel een socialistische groep die zich de ‘rode leeuwen’ noemde, en zijn campagne begon hij ook als ‘rode leeuw’.

Zeer bevlogen advocaat

“Piet Van Eeckhaut was als oud-stafhouder een van de grote tenoren van onze balie. Hij heeft in het strafrecht naam en faam gemaakt en vriend en vijand moeten erkennen dat het een echte toppleiter was.” Dat zegt stafhouder Hans De Meyer van de Gentse Orde van Advocaten.

“Hij was als advocaat zeer bevlogen. Een man met cultuur en ook met een ideologie en een politieke overtuiging, maar hij was zeer ruimdenkend daarin. Hij heeft nooit zijn afkomst verloochend. Hij koketteerde er zelfs mee, in de goede zin van het woord. Hij was nooit kieskeurig in zijn cliënteel en werd daar ook door iedereen voor geprezen.”

Humor

De Gentse burgemeester Daniël Termont (SP.A), die Piet Van Eeckhaut 47 jaar lang kende, zegt dat hij er tijdens de jaren in de Gentse gemeenteraad altijd het grootste respect voor had en wederzijdse warme vriendschap ervoer.

“Ik heb ontzettend veel van hem geleerd”, zegt Termont. “Samen met Gilbert Temmerman zijn zij mijn grootste politieke leermeesters geweest. Ik heb altijd veel bewondering gehad voor het feit dat hij de gave van het woord had. Hij slaagde er altijd in om inhoudelijk sterke discussies af te wisselen met humor, waarmee hij de belangstelling van de aanwezigen naar zich kon toetrekken.”

Ook Termont wijst op het belang van Piet Van Eeckhaut binnen het verruimen van de socialistische partij. “Hij heeft bij wijze van spreken de revolutie binnen de partij gepredikt. Piet heeft ook aanbiedingen gekregen om minister te worden, parlementair en belangrijke functies binnen de partij. Maar hij heeft altijd geweigerd. Omdat hij zich verder wilde concentreren als advocaat, nam hij enkel een schepenmandaat op. Maar ook die rol was voor hem belangrijk.” (Belga/AVE)