Politiek en seks: 10 politici die over hun libido struikelden

De populariteit van de Franse president François Hollande is na zijn vermeende affaire verrassend gestegen, zo blijkt uit verschillende polls. Deze internationale toppolitici konden echter op minder begrip rekenen en bekochten hun ‘sekscapades’ wél met hun carrière.

Jeremy Thorpe

In 1967 werd Jeremy Thorpe op 38-jarige leeftijd partijleider van de Britse Liberal Party. Maar zijn ambities werden al meteen ondermijnd door model Norman Scott die beweerde dat hij en Thorpe ooit geliefden waren in een tijd waar homoseksualiteit in het Verenigd Koninkrijk strikt verboden was. Toen Thorpes financiële pogingen om Scott het zwijgen op te leggen niet mochten baten, zou de liberale leider een huurmoordenaar ingeschakeld hebben om zijn ex-minnaar neer te schieten. Door een technische fout in het geweer wist de huurmoordenaar enkel Scotts hond te raken en bleef Scott zelf ongedeerd. Een volksjury sprak Thorpe vrij in 1979, maar zijn politieke carrière was hoe dan ook gefnuikt. In 1976 trad hij af als partijleider, enkele jaren later verliet hij de politiek helemaal.

Silvio Berlusconi

Enig politiek schandaal is de Italiaans ex-premier Silvio Berlusconi nooit vreemd, maar toen hij in 2011 werd beticht van seks met een minderjarige prostituee barstte de bom echt. Niet alleen zou hij de toen 17-jarige Karima El Mahroug – beter bekend onder haar artiestennaam ‘Ruby’ – ingezet hebben op een van zijn decadente seksfestijnen, hij zou later ook zijn politieke macht misbruikt hebben om haar vrij te krijgen na een arrestatie. “Ik ben geen heilige”, grapte de politicus toen de pers het nieuws naar buiten bracht. Italië ging akkoord, maar wel in bittere ernst: de rechtbank bevond hem schuldig en het volk gaf hem bij de volgende verkiezingen geen vierde kans meer om het land te leiden.

Bill Clinton

Hoewel het verhaal van de Amerikaanse ex-president Bill Clinton lang niet het meest bizarre of perverse van deze lijst is, geniet het wel de grootste bekendheid. Toen uitkwam dat de Democratische president een affaire had gehad met de 22-jarige stagiaire Monica Lewinsky ontkende hij eerst in alle talen, maar het bewijs was zo overweldigend dat hij geen kant meer op kon. Clinton werd beschuldigd van meineed en tegenwerking van de rechtsgang door zijn initiële ontkenning, en werd zo de tweede president ooit waartegen de Huis van Afgevaardigden een afzettingsprocedure startte (na partijgenoot Andrew Johnson in 1869). Tot een echte afzetting kwam het evenwel niet: in 1999 sprak de Senaat Clinton vrij, waardoor hij zijn termijn tot in 2001 kon uitzitten. Vijftien jaar na datum hebben de Amerikanen Clinton wel vergeven, maar de Lewinsky-affaire blijft een smet op zijn blazoen.

Eliot Spitzer

De New Yorkse gouverneur, Democraat Eliot Spitzer, stond bekend als een taaie, rechttoe rechtaan familieman. Als jonge advocaat had hij naam gemaakt door prostitutienetwerken op te doeken. Ironisch genoeg bleek hij zelf niet vies van die netwerken. In 2008 onthulde de krant The New York Times dat Spitzer de nacht had doorgebracht met een call girl waar een prijskaartje van 1000 dollar (738 euro) per uur aan vasthing. Die hypocrisie kwam hem duur te staan: bijna 70% van de kiezers gaf in een opiniepeiling aan dat Spitzer moest aftreden. Twee dagen na het losbreken van het schandaal deed hij dat ook.

Intussen heeft hij de politiek de rug toegekeerd en werkt hij als columnist voor het Amerikaanse magazine Slate. Echt blij met die carrièrewending is de man niet: “Nee, mijn nieuwe job is niet leuk. Ik was dan ook ooit gouverneur.”

Anthony Weiner

De ondoorgrondelijke wegen van Twitter: ze hebben al menig politicus in verlegenheid gebracht. Zo ook Anthony Weiner, de derde Amerikaanse Democraat in deze lijst wiens carrière een flinke knauw kreeg na een gênant seksschandaal. De New Yorkse afgevaardigde stuurde op de sociale netwerksite per ongeluk een naaktfoto de wereld in die bedoeld was voor een 21-jarige vrouw uit Seattle. Weiner ontkende tien dagen lang, maar werd uiteindelijk op de knieën gedwongen door een Republikeinse blogger, die op het internet nog meer bezwarend fotomateriaal had gevonden. Hij excuseerde zich op een persconferentie en stapte uit zijn functie.

Daarmee was de kous echter nog niet af, want toen Weiner in 2013 een gooi deed naar het burgemeesterschap in New York, bleek dat hij nooit met zijn sexting was gestopt. Hij werd voor een tweede keer aan de schandpaal genageld en raakte niet bijzonder ver in de race.

John Edwards

En we blijven bij de Amerikaanse Democraten: John Edwards wist zich met zijn seksschandaal de verontwaardiging van de hele natie op de hals te halen. In 2007 ging hij voor het presidentschap, maar het roddelblad The National Enquirer dwarsboomde die plannen door een stuk te publiceren over Edwards’ affaire met een campagnemedewerkster. Het grote probleem? De campagnemedewerkster was zwanger van zijn kind. Het nog grotere probleem? Edwards’ vrouw had terminale kanker. Edwards besefte dat zijn kaarten niet goed lagen en ontkende daarom aanvankelijk dat het kind van hem was, maar door het intense speurwerk van The National Enquirer kon hij die leugen niet volhouden. Van Edwards’ ‘perfecte schoonzoon’-imago bleef geen spaan heel. Van zijn presidentiële ambities bijgevolg evenmin.

Dominique Strauss-Kahn

De Franse socialist Dominique Strauss-Kahn stond aan het hoofd van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) toen het New Yorkse kamermeisje Naifssatou Diallo hem in 2011 van verkrachting beschuldigde. De wereldpers sprong op de zaak en volgde hem met argusogen op. De rechtbank sprak Strauss-Kahn vrij, maar bij de publieke opinie was het kwaad geschied. Noodgedwongen verliet hij zijn post.

Mocht hij niet genekt zijn door het schandaal, was Strauss-Kahn intussen misschien wel president van Frankrijk geworden. Die hoop kan hij voorgoed begraven, want op dit moment staat Strauss-Kahn opnieuw terecht, ditmaal voor samenwerking met prostitutienetwerken.

Moshe Katsav

Net als Dominique Strauss-Kahn kon ook de Israëlische president Moshe Katsav de verkrachtingszaken niet ontwijken. Aan het eind van zijn presidentstermijn, werd Katsav door verschillende vrouwelijke werknemers voor de rechtbank gesleept. Hij hield zijn onschuld vol, maar het bewijs liet weinig twijfel bestaan. Hij kwam onder een gevangenisstraf uit door een minnelijke schikking te treffen met de aanklagers.

Drie jaar later, in 2010, kwam hij weer in nauwe schoentjes te zitten. Twee andere vrouwen konden de rechter opnieuw overtuigen dat Katsav schuldig was aan verkrachting. Deze keer werd de man wel voor zeven jaar naar de gevangenis gestuurd.

John Profumo

In 1963 stond Groot-Brittannië in rep en roer. De minister van Oorlog voor de Conservatieve Partij, John Profumo, bleek een affaire te hebben met de 19-jarige danseres Christine Keeler, die op haar beurt dan weer een affaire had met de Russische spion Yevgeny Ivanov. In het politieke klimaat van de Koude Oorlog waren zulke uitschuivers volledig uit den boze. De gevolgen waren dan ook dramatisch. John Profumo wijdde zich voortaan volledig aan liefdadigheidswerk, zijn partij – die op dat moment de regering aanvoerde – moest jarenlang de politieke brokstukken ruimen, Yevgeny Ivanov ontwikkelde een drankprobleem en de man die Keeler en Profumo aan elkaar voorstelde, Stephen Ward, voelde zich zo schuldig dat hij zelfmoord pleegde. Enkel Keeler, die een celebrity werd à la Monica Lewinsky, wist munt te slaan uit de affaire met boekdeals en modellenwerk.

Iris Robinson

De jonge snaak die een affaire heeft met de 40 jaar oudere ‘Mrs. Robinson’: het hoeft geen fictie te zijn. In 2010 kwam het Noord-Iers parlementslid Iris Robinson onder vuur te liggen toen haar relatie met de 19-jarige Kirk McCambley aan het licht kwam. Dit buitenechtelijke avontuurtje van de diepgelovige Robinson was op zich al controversieel, maar toen uitkwam dat Robinson haar vriendje geld had gegeven uit de partijkas, was het hek helemaal van de dam. Niet alleen moest Robinson de politiek verlaten, ook leed de reputatie van haar man – Peter Robinson, toenmalig Noord-Iers premier – zware schade. Hij zou op de hoogte geweest zijn van de financiële overtredingen van zijn vrouw en ze niet tijdig hebben aangegeven. (LR)