“Ik ben altijd de mildheid zelve geweest”

In zijn nieuwste boek Morgen heten we allemaal Ali beklaagt de 65-jarige Gerrit Komrij zich over ‘het verraad’ van zijn generatiegenoten’ – de babyboomers dus.

In zijn nieuwste boek ‘Morgen heten we allemaal Ali’ beklaagt de 65-jarige Gerrit Komrij zich over ‘het verraad’ van zijn generatiegenoten’ – de babyboomers dus.
“Ik ben in de steek gelaten. Ik ben verweesd. Ik sta in de kou. Al die pathetische sentimenten loeien door me heen als ik aan mijn leeftijdgenoten denk. Ik kan begrip opbrengen voor ouden van dagen en kijk vertederd naar kinderen – alleen mijn eigen generatie is me vreemd. Ik houd van ratten, muggen, piranha’s, neten – niet van mijn generatiegenoten.”

In een gesprek met Knack doet Komrij er nog een schepje bovenop. ‘Wat is verraad anders dan dat je de idealen waar je mee begonnen bent één voor één dumpt? Een aantal van mijn generatiegenoten – dan heb ik het over hoogleraren, ministers, universiteitsbestuurders – heeft de tent uitverkocht. Waarom zou je de deken van schaamte die ze om zich heen hebben geslagen niet een keer wegtrekken? Denk maar aan de ravage die ze in het onderwijs hebben aangericht. Hun verraad heeft de wereld een andere kant opgestuurd en een einde gemaakt aan de beschaving.’

Homo-af

Het begrip ‘kwaliteit’ is verdacht gemaakt, zegt Komrij. ‘Elitair is een scheldwoord geworden. Antiautoritair en anti-elitair, dat waren de neomarxistische termen van de jaren zestig. Maar als we de weg naar de jungle niet willen inslaan, zullen we het begrip “elite” opnieuw moeten opwaarderen.’

Komrij kondigt ook aan ‘homo-af’ te willen worden.

‘Homoseksualiteit is synoniem geworden van tuttigheid. Homoseksualiteit is nu vadertje en moedertje spelen. Trouwkoetsjes, die dingen. Gedragen door hele stomme mensen, die alleen maar giechelen en dubbelzinnige grappen vertellen. Ik kan me niet voorstellen als je zeventien bent en dromerig en je hebt van die gevoelens, dat je denkt: dat is iets voor mij. Met een beetje fatsoen hol je zo snel mogelijk weg. Dat vind ik zonde.’

En of hij milder is geworden met het klimmen van de jaren? ‘Dat is een verkeerde perceptie. Ik zou eerder zeggen: integendeel. Ik ben eigenlijk altijd de mildheid zelve geweest. Maar het wordt nu wel minder, moet ik zeggen.’

Piet Piryns en hubert van humbeeck