‘Ik begrijp niet goed waarom we het leven zo gemakkelijk opgeven’

Athenagoras Peckstadt is sinds eind vorig jaar metropoliet van de Oosters-orthodoxe kerk van België, Nederland en Luxemburg. Knack sprak met hem over zijn geloof, euthanasie en het loon van aartsbisschop Léonard.

Athenagoras Peckstadt is sinds eind vorig jaar metropoliet van de Oosters-orthodoxe kerk van België, Nederland en Luxemburg. Knack sprak met hem over zijn geloof, euthanasie en het loon van aartsbisschop Léonard. Een fragment.

Wat is voor u het meest prangende morele thema van onze tijd?

Peckstadt: De recente uitbreiding van de euthanasiewetgeving. We hebben toen samen met de andere geloofsgemeenschappen gereageerd en aan ons standpunt herinnerd. (zwijgt) In de kranten lees je het tegenwoordig wel vaker: gezinsdrama’s, een vader die zijn vrouw en kinderen doodschiet omdat zijn relatie mislukt is. Ik begrijp niet goed waarom we het leven zo gemakkelijk opgeven. Ik heb na mijn verkeersongeval zelf op het randje van de dood gebalanceerd. Ik weet wat het is. Ik neem aan dat er altijd omstandigheden bestaan die een uitzondering kunnen toestaan, maar ik heb de indruk dat men euthanasie nu propageert.

Een wet is nog geen propaganda.

Peckstadt: Ik leg me neer bij het democratische proces. Ik stel alleen vast dat we sinds de paarse regeringen zeer progressief zijn in de wereld. Ik vraag me af of dat allemaal wel doordacht is gebeurd. Als geloofsgemeenschap hebben wij daarin een rol te vervullen. Ik had graag een colloquium georganiseerd gezien met politici, filosofen en vertegenwoordigers van de religies, zodat we de argumentatie van die nieuwe wetten eens konden bediscussiëren. Ik betreur dat bepaalde iconen het voorbeeld hebben gegeven door euthanasie aan te vragen.

U refereert aan Hugo Claus.

Peckstadt: Dat heb ik niet gezegd. Ik zeg alleen dat ik euthanasie geen oplossing vind. Mijn voorganger begint ook aan geheugenverlies te lijden, maar hij zet door. Hij voelt zich aftakelen, maar hij blijft doorgaan. ‘Dat is toch iets krachtigs, die wil om te leven’, vertelde hij me gisteren nog.

Maar uw voorganger hoeft toch geen gebruik te maken van die wet? De ene kiest voor euthanasie, de andere niet: zo werkt een democratie toch?

Peckstadt: Ik heb een tante die een zeer zware vorm van alzheimer heeft. Als ik zie wat mijn oom voor haar dag in dag uit doet, ben ik diep ontroerd. Dat stemt tot nadenken. Ze zijn overigens niet orthodox. Ik heb het over het principe om respect te hebben voor het leven.

Het volledige interview met Athenagoras Peckstadt leest u deze week in Knack.