Ludo Bekkers

Chen Wei, een aparte Chinese fotograaf

Ludo Bekkers Kunst- en fotografierecensent

De Antwerpse fotogalerie Stieglitz 19 toont werk van de nog relatief jonge Chinees Chen Wei, dat weer een ander facet van de kunst uit zijn gecompliceerd land laat zien.

Het is de verdienste van de Antwerpse fotogalerie Stieglitz 19 dat ze ons de jongste jaren de kans heeft geboden om de actuele Chinese fotografie te leren kennen. Het blijkt daarbij dat die zeer gedifferentieerd is en vaak van behoorlijke kwaliteit. Ze verschilt van de Westerse fotografie omdat ze lange tijd afgesloten was van internationale informatie maar nu is dat, met name, via internet, niet meer het geval. Met een zekere gretigheid wordt dan ook door jonge fotografen gezocht naar voorbeelden die hen ontbraken bij hun opleiding. Niet om te kopiëren maar om te ervaren hoe anderen met thema’s en interpretaties daarvan omgaan.

De galerie toont nu werk van de nog relatief jonge Chen Wei (1980) dat weer een ander facet van de kunst uit zijn gecompliceerd land laat zien.

Het typische van zijn oeuvre is dat hij in zijn uitgeleefde studio bijeengezochte en bedachte taferelen opbouwt die hij daarna fotografeert. Daarmee wil hij beelden creëren die in de meest brede zin naar stillevens refereren. Niet die uit de Westerse cultuur maar er toch enigszins mee verwant zouden kunnen zijn, zij het dan met een eigen gedurfde invalshoek waardoor ze bevreemdend overkomen bij de toeschouwer.

Hij plaatst bijvoorbeeld een miezerig boeket bloemen naast een gekleurd telefoontoestel waarvan de draaischijf op slot zit, een verkreukeld tafeldoek met daarop gebroken glaswerk in een plas wijnresten, een open oud boek naast een plastic driehoekige meetlat en ga zo maar door. Het zijn reminiscenties aan persoonlijke en meer algemene ervaringen.

Omdat het foto’s zijn reproduceren zij uiteraard de werkelijkheid maar het authentieke van de voorwerpen en hun setting wordt getransformeerd in een haast surrealistische en kritische situatie. Dat gevoel wordt nog benadrukt door de titels die hij aan zijn foto’s geeft. Neem nu het beeld van een ronde (ontbijt)tafel bedekt met een lang overhangend doek en een soort schaal, alles overdekt met een dikke laag wit poeder. De titel: Takes a Powder Every Morning, een zinspeling die er niet om liegt.

Door die ambivalentie krijgt het fotografisch oeuvre van Chen Wei een heel aparte dimensie, het is een werkelijkheid omgezet tot een absurd theater met verwijzingen zowel naar de literatuur van Franz Kafka als het werk van Joseph Beuys. Daarom is dit werk geen typisch Chinees fenomeen, indien dit al zou bestaan, maar vertolkt het een universeel gevoel van onbehagen, vervreemding en wrange humor. Via zijn fotografie wil de kunstenaar ons de absurditeit van de wereld en het leven duidelijk maken.

Technisch zijn zijn beelden van een perfectie die de toeschouwer doet twijfelen of het nu om foto’s gaat of om het werk van een fijnschilder. Dat heeft te maken met de plasticiteit die de lens van de camera aan de voorwerpen weet weer te geven. Nog los van de inhoud die belangrijk is omwille van zijn kritische benadering, speelt de techniciteit mee om tot een fotografisch beeld te komen dat indruk maakt en tot nadenken stemt.

Tentoonstelling ‘Chen Wei, Chaotic Sentences’. Antwerpen, Galerie Stieglitz 19 nog tot 24 oktober.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content