Sommige volkeren wonen op het water en spenderen tot 60 procent van hun tijd onder water, op zoek naar vissen, zeekomkommers en ander voedsel. Hun vaak eeuwenoude levenswijze, zo meldt het vakblad Cell, leidt ook tot genetische aanpassingen. De milt van de zeenomaden zou de helft groter zijn dan van mensen die op het land leven. Daardoor kan hij een grotere reserve aan zuurstofrijke rode bloedcellen bewaren. De vergroting is genetisch vastgelegd in minstens 25 genen, en werkt onder meer via een tussenstap in de schildklier.
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.
