Han Renard

De stakingen verdelen de Waalse publieke opinie. Maar veel Walen hebben wel het gevoel dat hun leven alsmaar slechter wordt.

Waarom staken die Walen toch? Gaat het echt zo slecht met ons land? Die laatste vraag legde journalist Christophe Deborsu vorige week voor aan inwoners van Braine-Le-Comte, een stadje in het weliswaar rode Henegouwen maar met een liberale burgemeester. In de Waalse statistieken scoort Braine-le-Comte precies het gemiddelde qua levensstandaard. Een geschikte plek dus om te polsen of de Walen vinden dat hun leven er onder de regering-Michel op vooruit of achteruit is gegaan. Het oordeel bleek massaal negatief. Deborsu leek verrast door de felle reacties en de vijandige stemming op straat.

Het gevoel dat de toestand van kwaad naar erger gaat, is in Wallonië vrij algemeen verspreid. Van de economische lichtpuntjes die de federale regering in de verte ziet opdoemen, merkt de gemiddelde Waal niets. Volgens nogal wat waarnemers komt dat omdat de federale bezuinigingsmaatregelen Wallonië harder treffen dan Vlaanderen. De Waalse socialistische vakbond FGTB maakte de berekening en kwam tot het besluit dat het federale beleid op maat van VOKA en de sociaaleconomische situatie in Vlaanderen is gesneden.

Sowieso heeft de gemiddelde Waal 200 euro minder te besteden dan de gemiddelde Vlaming. Bezuinigingen in de publieke dienstverlening, hogere prijzen aan de pomp (door de hogere accijnzen op diesel) en duurdere elektriciteit (door de verhoging van de BTW) – de Walen voelen het allemaal extra hard. En aangezien in Wallonië een hoger percentage van de bevolking voor de overheid werkt, liggen bezuinigingen bij het spoor, de post of de gevangenissen er erg gevoelig.

Ook de strengere federale maatregelen in de werkloosheid raken Wallonië in het hart. De overgrote meerderheid van de werklozen die hun uitkering verliezen, zijn Walen. Of neem de federale taxshift. Op kruissnelheid zal die belastinghervorming de gewesten een flinke duit kosten. Door de beroerde financiële situatie van het Waals gewest, wordt dat voor Wallonië moeilijker te bolwerken dan voor Vlaanderen.

Daardoor voelen veel Walen zich bedonderd door de federale regering. Maar de aanhoudende stakingen dreigen de problemen alleen maar erger te maken en het noodzakelijke economische herstel van Wallonië de nek om te draaien. Niet voor niets waarschuwde Vincent Reuter, voorzitter van de Waalse werkgeversvereniging UWE, in een open brief emotioneel dat de opeenvolgende marshallplannen voor Wallonië een maat voor niets zullen zijn als de Walen volharden in hun blinde, zelfvernietigende stakingsdrang.

Han Renard

Volgens veel Walen is het federale beleid op maat van de sociaaleconomische situatie in Vlaanderen gesneden.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content