In het gigantische mediacircus rond het proces-Wesphael gaat de journalistieke deontologie vaak overboord.
Heeft gewezen Waals parlementslid Bernard Wesphael zijn vrouw Véronique Pirotton vermoord in een Oostendse hotelkamer in de nacht van 31 oktober 2013 of niet? Het hof van assisen in Bergen heeft drie weken de tijd om die vraag te beantwoorden. Maar het proces-Wesphael is nu al het meest gemediatiseerde assisenproces aller tijden in Franstalig België. Dat geeft een onbehaaglijk gevoel. Nog voor het echte proces is er al één in de media gevoerd.
Franstalige kranten en audiovisuele media hebben in hun voorbeschouwingen geen enkel detail, hoe intiem ook, uit het gerechtelijke dossier onbesproken gelaten. De dag voor de start van het proces zond televisiezender RTL zelfs – ‘Exclusief!’ – een opname uit van een telefoongesprek van Véronique Pirotton en haar minnaar. Zestien minuten lang kunnen we meeluisteren naar wat ze vertelt over het drankmisbruik en de opvliegendheid van Bernard Wesphael. Ze besluit dat haar huwelijk definitief voorbij is en ze de echtscheiding wil aanvragen. Wesphael sprak bij de aanvang van zijn proces van een mediatieke slachting.
Daarbij liet de gewezen politicus onvermeld hoe hij en zijn medestanders de oorspronkelijke berichtgeving over het drama naar hun hand hebben gezet. Van bij zijn arrestatie kon Bernard Wesphael rekenen op een steuncomité van invloedrijke politieke vrienden en zelfs gewezen magistraten. Die steunen hem niet alleen moreel, maar organiseren ook eetfestijnen om geld in te zamelen en colloquia om zijn voorlopige hechtenis aan de kaak te stellen. Uit het kamp-Wesphael kwam uitsluitend eenzijdig belastende informatie over het slachtoffer, met één doel: de hypothese van zelfmoord onderbouwen.
Een opvallende getuige in de rechtbank wordt de bekende en inmiddels hoogbejaarde schrijver en jurist Pierre Mertens, die een vriend was van Véronique Pirotton. Aan de universiteit had ze haar eindwerk over hem gemaakt en daarvoor het zelden geziene maximum van de punten gekregen. Daarop nam de schrijver contact met haar op, het begin van een jarenlange vriendschap gebaseerd op hun gedeelde passie voor boeken.
Naar aanleiding van Pirottons begrafenis schreef Mertens drie jaar geleden een sterk in memoriam voor zusterblad Le Vif/L‘Express. Hij wilde eerherstel bieden aan een vrouw die zich niet meer kon verdedigen en die, door toedoen van haar man, in de media als een labiele pillenslikster en een alcoholistische echtbreekster werd neergezet. In zijn tekst spreekt Mertens zich niet uit over de schuldvraag, maar schetst hij het beeld van een levenslustige en intelligente vrouw. Bij de mediaheisa en de hysterische aandacht voor Wesphael, zegt de schrijver terecht, lijkt men te vergeten dat een jonge vrouw is gestorven.
Han Renard
Van bij zijn arrestatie kon Bernard Wesphael rekenen op een steuncomité van invloedrijke vrienden.
