Peter Vandeweerdt

Verschillen in appreciatie tussen muziekgenres hebben, laten we eerlijk zijn, veel te maken met de clichés die erover rondgaan.

De voorbije dagen mijn helaas schaarse luistertijd verdeeld tussen de heerlijke cd van de piepjonge violiste Vilde Frang (het vioolconcerto en humoresken van Sibelius, en vioolconcerto 1 van Prokofjev) en de nieuwste (intussen ook al een paar weken oud) van The Black Box Revelation. Zoek niet naar de ironische ondertoon: die is er niet. Ik ben weg van de zilverige fragiele kracht van de 22-jarige Noorse muzikante, maar ik houd evengoed van de manier waarop die twee amper meerderjarige Belgische knapen de wortels van de blues en rock met de blote handen uitgraven. Muziek heeft evenveel dimensies als het leven zelf en vertelt de meest uiteenlopende verhalen.

Onze verschillen in appreciatie tussen muziekgenres hebben, laten we eerlijk zijn, veel te maken met de clichés die erover rondgaan. Klassiek is elitair, rock is hard en vuil, pop is gemakkelijk verteerbaar, folk ruikt naar geitenwollen sokken. Je kunt muziek met heel andere termen indelen: creatief, melodieus, meditatief, complex, geëngageerd, ritueel, klankrijk, nieuw, traditioneel, verstandelijk, emotioneel. Om er maar een paar te noemen. Zelf houd ik bijvoorbeeld van heel complex en heel puur – en die uitersten raken elkaar perfect in de muziek van Bach.

Kent u toevallig de site www.gnoosic.com? Je kunt er drie favoriete groepen ingeven, en je krijgt meteen een reeks suggesties voor soortgelijke muziek. Meer nog, je krijgt een hele matrix waarop een massa groepen in kaart worden gebracht op basis van de door jou gekozen muziek. Een systeem dat tot verrassende ontdekkingen leidt, al probeert u het best niet met klassieke muziek, want daar blijft de site jammer genoeg tamelijk simplistisch.

Stel dat je dat, in plaats van met genres en muziekgroepen, zou doen met de termen die ik hier opsomde, dwars door alle genres heen. Ik wed dat het voor ontzettend veel mensen een erg verrassende verkenning zou worden. En een bevrijding van de clichés die rotsvast in ons hoofd zitten, omdat we ze meestal al meekregen als kleuter.

Hoe diep ingebakken die clichés zijn, bewijst een Engelse studie die een aantal jaren geleden werd uitgevoerd. Onderzoekers gebruikten als achtergrond in een restaurant een tijdlang popmuziek, daarna klassieke muziek en ten slotte niets. Ze maten ook hoeveel de klanten telkens gemiddeld uitgaven. Bleek dat ze hun portefeuille het verst opentrokken als er klassieke muziek speelde. Blijkbaar appelleert die het meest aan een gevoel van luxe en comfort. Ik zie niet veel positiefs in die studie, behalve dat veel slimme restauranthouders daarna hopelijk de verstandige keuze hebben gemaakt…

VILDE FRANG, VIOOLCONCERTO EN HUMORESKEN VAN SIBELIUS EN VIOOLCONCERTO 1 VAN SERGEI PROKOFJEV, EMI.

THE BLACK BOX REVELATION, SILVER THREATS, SONY.

Peter Vandeweerdt

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content