Als u niet te hard opziet tegen een autorit van anderhalf uur, kunt u vanaf eind deze week al een iPad aanschaffen in het Franse of Duitse grensgebied. Is het toestel zoveel idolatrie wel waard?

Ja, want

De iPad is er niet alleen om de weg naar de toekomst te plaveien. Heel wat elementen die uw leven kunnen vergemakkelijken of veranderen staan voor de deur, of zijn nu al beschikbaar. Sowieso zit de iPad pal op heel wat bestaande trends.

Hij is ideaal om media te consumeren on-the-go. De alomtegenwoordigheid van het internet en de massaconsumptie van digitale media vereist ook dat er ordentelijke toestellen zijn om die dingen mobiel mee af te spelen. Zaktelefoons, mobiele videogameconsoles en specia-le mediaspelers proberen al enkele jaren om hét kanaal te worden waarmee u te velde naar video’s kijkt, uw fotocollectie doorneemt of muziek beluistert, maar ze vertonen allemaal dezelfde gebreken: hun scherm is te klein of te onduidelijk en ze zijn te lastig om te bedienen. De iPad is, met zijn blitse 10 inchscherm en zijn intuïtieve touchscreen dat meerdere aanrakingen tegelijkertijd herkent, op zijn minst een stap in de juiste richting.

De digitalisering van printmedia is ophanden, en ze komt via de iPad. De Amerikaanse onlineboekenwinkel Amazon lanceerde tweeënhalf jaar geleden zijn Kindle, de eerste elektronische boekenlezer die min of meer aansloeg bij het publiek. Maar bij de lancering van de iPad gaf Applebaas Steve Jobs te kennen dat ook hij zijn toestel ziet als een digitale boeken-, tijdschriften-, kranten- en striplezer. ‘Amazon heeft geweldig pionierswerk gedaan met de Kindle, en wij gaan op hun schouders staan’, zei Jobs tijdens de presentatie van de iPad. In tegenstelling tot de Kindlewebwinkel van Amazon lijkt Apple niet van plan om digitale magazines en kranten te verkopen, maar de uitgevers daarvan kunnen amper wachten om dat zelf te doen: de Amerikaanse krant The New York Times liet al een iPadapplicatie zien waarmee de krant in digitale vorm kan worden gelezen, en ook stripuitgever Marvel heeft een eigen striplezer – mét ingebouwde downloadshop – die op de iPad draait.

Het ding doet alleen wat u ervan verlangt. Dankzij apps, kleine softwareprogramma’s die u naar eigen wens kunt toevoegen aan de interne software van de iPad, zijn de mogelijkheden van het ding eindeloos, slechts beperkt door de interne hardware en de creativiteit van de honderden softwaremakers die apps produceren. Die worden bovendien gedownload vanaf één enkele, vertrouwde bron, die aankopen vereenvoudigt, voor geregelde updates zorgt, en de transactie veilig houdt.

De iPad is de ultieme netbook. Toen netbooks twee jaar geleden hun intrede deden als nieuw mode-item, sloofde Steve Jobs zich al uit om ze te ridiculiseren. Grotendeels terecht: netbooks zijn laptops die in de kookwas terechtgekomen zijn, maar daardoor ook niet meer echt passen. Ze zijn niet krachtig genoeg (de meeste draaien op Windows XP) om zware computertoepassingen te draaien, en te traag om datgene te doen waarvoor ze zijn gemaakt: op het internet surfen. Bovendien houdt de batterij van de meeste het belachelijk kort uit, waardoor ze zonder opladen bijna onmogelijk een hele dag buitenshuis kunnen worden gebruikt. De door Apple speciaal voor de iPad ontwikkelde centrale chip, daarentegen, is zodanig ontworpen dat het toestel het tien uur lang uitzingt met een volle batterij.

Hij is altijd paraat. U ligt in uw luie stoel of u hebt eventjes vijf minuten zoek te maken, en besluit snel uw e-mails te checken. Heel simpel: u grijpt de iPad vast, drukt op de aanknop, tikt het e-mailprogramma aan, en uw inbox gaat open. Diezelfde handeling werkt ook op een mobiele telefoon, maar het scherm ervan heeft niet echt een grootte die uitnodigt om snel even naar uw mails te kijken of op het internet te gaan. Laptops en netbooks hebben wel de juiste grootte, maar doen er dan weer te lang over om op te starten.

Nee, want

Dat de iPad klaar is voor heel wat computertrends maakt van hemzelf nog geen mijlpaal. In zijn drang om de pc van de toekomst te maken, vergeet Apple al eens de huidige staat en noden van de digitale media. Revolutionair of niet: het ding zou binnen enkele maanden wel eens werkloos in huis kunnen rondslingeren.

Te weinig paardenkracht om een pc te vervangen. Een beetje pc beschikt over processors die enkele malen sneller zijn dan de centrale en grafische chip van de iPad. En nieuwe toepassingen slagen er altijd in om daar optimaal gebruik van te maken. We hebben het dan niet alleen over videogames, de meest veeleisende toepassing van een consumenten-pc: ook de nieuwste versies van besturingssystemen (zoals Windows 7 of Mac OS X Snow Leopard) tappen steeds meer computerkracht af om zichzelf meer presentabel te maken, en ook internettoepassingen vergen meer en meer rekenkracht. Als de iPad wil concurreren met volwaardige pc’s, moet Apple investeren in zijn gigahertz.

De ‘killer application’ ontbreekt. De iPad is typisch zo’n toestel dat veel gebruikers absoluut moeten hebben, zonder eigenlijk goed te weten wat ze ermee zullen aanvangen. Dat is het Steve Jobseffect, dat sinds enkele jaren niet uitsluitend Applezeloten treft, maar ook een bredere consumentengroep. Nemen ze de iPad overal mee naartoe? Daarvoor is het toestel te groot. Maar om het gewoon thuis te laten, is het te duur.

De iPad is incompatibel met heel wat websites. Steve Jobs gelooft niet in Flash, een animatie- en interactietechnologie voor websites die volgens fabrikant Adobe nochtans op meer dan 95 procent van alle internetwaardige pc’s geïnstalleerd staat. Flash werkt namelijk niet goed op OS X, het besturingssysteem waarop Apples Mac-computers en ook – in een vereenvoudigde versie – de iPhone, iPod Touch en iPad draaien. Jobs sprak een totale banvloek uit over de technologie, en websites die er gebruik van maken werken amper of zelfs helemaal niet op de iPad.

U kunt er maar één ding tegelijk mee doen. Een van de grootste troeven van pc’s en een reden voor hun doorbraak 25 jaar geleden, is dat ze kunnen ‘multitasken’. U kunt tegelijkertijd aan een Exceldocument wroeten, een muziekje beluisteren in een mediaspeler, een webpagina paraat hebben in een browser, en een venster met uw e-mails hebben openstaan. De iPad kan dat niet: als u naar een nieuwe applicatie wilt, moet u de vorige sluiten.

Apple heeft niet altijd gelijk. Het bedrijf heeft een aantal blunders gemaakt. De allereerste versie van de iPad, Apples Newton MessagePad uit 1993, was bijvoorbeeld al zo’n stinker. Het ding, dat nochtans het hele ‘apps’-concept in gang zette, struikelde onder meer over zijn povere handschriftherkenning. Iets later kwam de Pippin, een geflopte videogameconsole die Apple samen met speelgoedfabrikant Bandai op de markt bracht, maar die niet opkon tegen het succes van Sony’s eerste PlayStation. Jobs zette de meeste van die frivole producten meteen bij het grofvuil toen hij in 1998 opnieuw aan het roer van het bedrijf stond, maar was daarna ook zelf verantwoordelijk voor een aantal notoire miskleunen. De veel te dure G4 Cube-computer uit 2000, bijvoorbeeld. Of de Apple tv-settopbox uit 2007. De meeste van die toestellen werden bij hun intrede op de markt nochtans zwaar gehypet.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content