Op woensdag 9 december overleed de bekende textielondernemer Pierre Lano. Het nieuws dat het om zelfdoding ging, was voor wie hem kende onbegrijpelijk. Lano stond bekend als een flamboyant en sociaal man, die ook lange tijd aan politiek deed – eerst lokaal voor de CVP, later ook nationaal voor VLD.

Pierre Lano nam in 1970 het textielbedrijf van zijn plots overleden vader over. Hij slaagde erin het bedrijf te positioneren in een nichemarkt, waardoor Lano Carpets relatief lange tijd immuun bleef voor de kaalslag die de textielsector teisterde. Toch kreeg Lano de laatste maanden ook zijn deel van de klappen. Het bedrijf publiceerde over 2008 een omzet van 89 miljoen euro, het jaar daarvoor was dat nog 101 miljoen euro. De bedrijfswinst sloeg om van 3 miljoen euro naar een verlies van 4,3 miljoen euro.

Sinds begin dit jaar was Pierre Lano echter bezig met een strategische herpositionering van zijn bedrijf. In een telefoontje van enkele weken geleden gaf de topman nog aan dat hij verwachtte dat de markt het zeker nog anderhalf jaar lastig zou hebben. Maar Lano weigerde, zoals steeds, om pessimistisch te zijn.

Lano Carpets werd vaak genoemd als bedrijf dat bij een consolidatie een begeerde overnameprooi zou zijn. In een interview met Trends in 2005 gaf hij te verstaan dat hij nog een vijftal jaar zelf aan zet wou blijven. Hij was er ‘mentaal nog niet klaar voor’ om zijn bedrijf af te staan. Dat hij vroeg of laat de fakkel toch zou moeten doorgeven, besefte hij al wel. ‘Vroeger was ik daar radicaler over, er was geen sprake van dat iemand mij zou opvolgen. Ik delegeer ook veel, dat is de goede kant van mijn politieke mandaat. Door mijn vele afwezigheden ben ik verplicht geweest om ervoor te zorgen dat er een sterk management was dat beslissingen kon nemen.’

In zijn geboortestad Harelbeke was Lano lange tijd politiek actief. In 1976 werd hij er verkozen tot gemeenteraadslid, in 1988 schopte hij het tot burgemeester. In 1992 verliet Lano zijn partij CD&V en koos voor de liberale vernieuwing onder Guy Verhofstadt bij de VLD. Daardoor moest hij zijn burgemeesterssjerp in- leveren.

In 1995 ging Lano de nationale politiek in. Hij werd verkozen tot volksvertegenwoordiger. Twaalf jaar lang bleef hij in het parlement. In 2007 besliste hij zich niet langer kandidaat te stellen. Verbitterd was hij niet, maar als liberaal buitenbeentje had hij het moeilijk met de centrumkoers die de Open VLD volgde.

Pierre Lano laat een vrouw en twee kinderen na.

Lieven Desmet en Patrick Claerhout

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content