De Vlaamse en de federale overheid willen snel iets ondernemen tegen de golf van ontslagen die ons overspoelt. Dat is niet alleen ruim laat, maar hoe kunnen ze dat combineren met de gezondmaking van onze overheidsfinanciën?

Plots is het alle hens aan dek. Bij het aantreden van de regering-Leterme II verklaarde de premier dat hij zich wil concentreren op de sociaaleconomische dossiers. Er blijft ook niet veel anders voor hem over nu de communautaire problemen discreet door koninklijk opdrachthouder Jean-Luc Dehaene worden aangepakt. Enkele dagen later was Vlaams minister-president Kris Peeters aan de beurt. Hij zei dat ‘Vlaanderen in het offensief moet gaan’ om iets te doen aan het massale banenverlies. Vlaanderen zou 800 miljoen euro extra gaan lenen om onze economie aan te zwengelen en het aantal ontslagen af te remmen.

Het is verbazingwekkend dat de politici nu pas denken aan maatregelen om het gigantische banenverlies tegen te gaan. Want het werd al langer gezegd en geschreven dat die tsunami aan ontslagen op komst was. Begin dit jaar becijferde eregouverneur Fons Verplaetse in Knack al dat over 2009-2010 70.000 banen verloren zouden gaan, terwijl er evenveel nieuwe arbeidskrachten bij zouden komen. Ons leger werklozen zou dus met 140.000 aangroeien. Ondertussen weten we dat het nog iets erger zal zijn: in 2009 zullen zo’n 35.000 jobs verloren gaan en de grootste klap volgt volgend jaar als nog eens 60.000 banen sneuvelen.

De afgelopen maanden hebben de politici alleen maar oog gehad voor onze overheidsfinanciën. De crisis tast echter niet alleen de overheidsfinanciën aan, maar ook de arbeidsmarkt. Daar hadden de politici tot nu toe geen aandacht voor. Ze spraken alleen maar over saneren, saneren, saneren, ze hadden het nauwelijks over jobs, jobs, jobs. Het is pas nu grote ontslagen bij Janssen Pharmaceutica, DHL, Sonica of Recticel de voorpagina’s van de kranten halen, dat ze aandacht krijgen voor het banenverlies en verklaren dat er iets moet gebeuren.

Nu pas roepen dat ‘Vlaanderen in het offensief moet gaan’ is wel wat laat. We hadden jaren geleden al moeten investeren in innovatie. We hadden toen al moeten werken aan projecten rond een groene auto in plaats van geld te stoppen in autoassemblagebedrijven, waar jammer genoeg onze toekomst niet meer ligt. Zeker, we hebben veel gepraat over het maken van plannen om onze economie te moderniseren. Er is veel vergaderd over Vlaanderen in Actie, maar die actie bleef uit. Dat is zo bedroevend: we gaan maar werk maken van een nieuw economisch raderwerk voor Vlaanderen nu het water ons aan de lippen staat. En het zal nog wel even duren eer dat de eerste banen oplevert.

Natuurlijk, beter laat dan nooit, en dat geldt ook op het vlak van innovatie en modernisering. Maar we kampen vandaag met een bijzondere moeilijkheid. België wil tegen 2015 naar een budgettair evenwicht, Vlaanderen tegen 2011. Daarvoor moet er worden gesaneerd en hoe je het ook draait, dat betekent altijd minder economische groei. En minder economische groei betekent altijd dat er minder banen bij komen. De vraag is dan ook hoe je die noodzakelijke sanering van onze overheidsfinanciën in overeenstemming brengt met het afremmen van het aantal werklozen. Als daarvoor geen groter plan wordt uitgewerkt, dreigen beide een slag in het water te worden.

BLOG! Reageer op blogs.knack.be/economie

door Ewald Pironet

Verbazingwekkend dat politici nu pas denken aan maatregelen om het gigantische banenverlies tegen te gaan.