Rik Torfs heeft gelijk (‘Wetenschappers en journalisten kunnen beter wat bescheidener zijn’, Knack 50). Vandaag zie je iedere dag een vermanende vinger die zegt wat je mag maar vooral niet mag doen. Iedere dag is er wel één of andere wereldverbeteraar die lessen moraal predikt. Ik kom uit een tijd dat de pastoors en de notabelen van het dorp dat deden. Zij bepaalden de normen en wanneer die werden overschreden, kreeg je steevast bezoek van een van hen. Eind de jaren 1960 keerde dat. Mei ’68, de flowerpowerbeweging en vrijheid-blijheid deden hun intrede, en soms deed de spacecake de rest. Volwassenheid met verantwoordelijkheid, dat waren de troeven.

Dertig jaar later staat een generatie op die doet alsof het leven en de beschaving pas begonnen in de 21e eeuw. Alles wat vooraf is gepresteerd, is onnozel of verkeerd. Moralisten van allerlei pluimage, trendwatchers en andere goeroes dicteren de norm. Vertel geen moppen meer, drinkt nooit achter het stuur, rook nooit in een kamer waar ooit nog kinderen zullen komen, leg nooit je arm om een schouder, eet geen suiker, laat je hond nooit buiten slapen. Kinderen opvoeden? Daar had men vroeger blijkbaar geen kaas van gegeten. Elke dag word je tot vervelens toe met zulke boodschappen geconfronteerd. Volwassenen worden als kinderen behandeld, en worden elke dag meer en meer in hun vrijheid beperkt. En weet u wat eigenaardig is? Ze geloven die praatjes nog ook.