Politici kunnen moeilijk overweg met de waarheid. Afgelopen zondag waren de stemmen van de Antwerpse volksraadpleging amper geteld of de eerste politieke reacties toonden al aan dat de Vlaamse overheid alles zal ondernemen om het bouwconsortium Noriant alsnog de prestigieuze Lange Wapperbrug te laten bouwen.

Jarenlang heeft de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM) haar arrogantie geëtaleerd en tegelijk haar onvermogen om de nodige maatschappelijke steun voor haar onderneming te vinden. Toch zullen de wakkere burger en de armlastige actiegroepen die de BAM-constructie onderuithaalden, geen gelijk krijgen. Zij mogen geen gelijk krijgen. En dus zal, nadat de politiek eerst haar verantwoordelijkheid aan de burgers had uitbesteed, de uitslag van de volksraadpleging zo worden uitgelegd dat de meerderheid van nee-stemmers uiteindelijk toch ongelijk krijgt.

De gedweeë meerderheid in het Vlaams Parlement zal daarbij helpen en zeker níét dulden dat een onderzoekscommissie zou nagaan hoe het grote bouwconsortium van betonmogols – met veelal Parijse hoofdkwartieren – en hun handlangers de Vlaamse vetpotten al hebben aangesproken.

Met diezelfde gedweeheid keurde het federale parlement vorige week ook de nepbegroting van de regering goed.

Even leek het erop dat premier Herman Van Rompuy, met de hulp van de dich-teres Henriette Roland Holst-Van der Schalk, parmantig door het voor zijn federale regering weinig glorieuze begrotingsdebat zou zeilen. Dat van die ‘ rustigende vastheid‘ was een aardige vondst die de waarnemers even voor hem innam. De Belgische staatsfinanciën op de rails krijgen is nu eenmaal een moeilijke taak die, zo oordeelden commentatoren, de premier met voorbeeldige deemoed vervult.

Ik werd geboren met een aard die sterk / van zelf gaat naar de kern van alle zaken / maar veel stond tussen mij in en mijn werk.‘ Zo gaat dat vers waar de premier zoveel rustigende vastheid uit put.

Een van de vele zaken die tussen hem en zijn werk staat, is het Franse Suez, moederbedrijf van Electrabel, geleid door Gérard Mestrallet, een entrepreneur die in proza denkt.

Het begrotingsdebat in de Kamer sleepte zich naar een stemming meerderheid tegen minderheid toen die Mestrallet in Parijs aankondigde dat zijn bedrijf niet van zins is de 500 miljoen euro te betalen voor het openhouden van de kerncentrales – een bedrag dat de voortvarende Belgische regering alvast in haar begroting had ingeschreven. ‘Geen 500 miljoen euro, maar zero euro’, verduidelijkte Mestrallet nog eens voor wie het niet begrepen mocht hebben.

De echo van het optreden van Mestrallet in Parijs dijde prompt uit naar de Brusselse Wetstraat.

Minister van Begroting Guy Vanhengel, door Paars geleerd dat zonder noodzaak de waarheid vertellen onbetamelijk is, beweerde met veel aplomb dat de regering altijd al had geweten dat Suez die 500 miljoen euro niet zou betalen. Vooruitziend als altijd had Vanhengel dat bedrag niet eens in de begroting ingeschreven. Om het gat te dichten zou hij die luttele som gelds – toch nog altijd goed voor 20 miljard in oude frank – even gaan lenen op de internationale geldmarkt. Een kleinigheid, quoi.

Vanhengels woorden waren nog niet koud of hij werd al gecorrigeerd door premier Van Rompuy. Volgens hem bleef die betwiste 500 miljoen euro wel in de begroting, in afwachting dat het Grondwettelijk Hof zich uitspreekt over de gegrondheid van de bezwaren van Suez. Met de rustigende vastheid hem inmiddels kenmerkend, wachtte de premier naar eigen zeggen op de beslissing van het Grondwettelijk Hof.

Dat wachten duurde niet lang, want twee dagen later al, in de krant Le Soir, sommeerde de premier Suez die 500 miljoen euro terstond te betalen: ‘Anders wordt het oorlog.’

Ondanks die rist blatante leugens stemde de Kamer van Volksvertegenwoordigers in met de begroting van de federale regering, die om de pijn van de grootbanken te verdoven en passant ook nog eens het beschermingsfonds voor deposito’s leegschudde.

Dat de bijeengelogen begroting de ontmanteling van de so-ciale zekerheid alweer een forse stap dichterbij brengt en de federale samenhang verder ondermijnt, is geen zorg voor het parlement.

In België leunt machteloosheid op de arm van onbekwaamheid.

BLOG!Reageer op blogs.knack.be/vancauwelaert

door Rik Van Cauwelaert

De premier spreekt in verzen, bij Suez denken ze in proza.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content