K issinger bellendVan Rompuy antwoordt de foonHenry: ‘Fout nummer’
Met die haiku begeleidde TheWall Street Journal de intronisatie van Herman Van Rompuy als permanente voorzitter van de Europese raad van regeringsleiders en staatshoofden. De laatdunkendheid waarmee de Angelsaksische media alles wat uit poor little Belgium komt bekijken, is bekend. De haiku van een journalist van TheWall Street Journal is dan nog de minst bijtende van alle commentaren die in Britse en Amerikaanse bladen te lezen stonden over de eerste Europese president. Een president, volgens europarlementslid Daniël Cohn-Bendit, die door de 27 lidstaten werd gekozen omdat ze geen bleker figuur vonden.
Zowel de Vlaamse als de Franstalige media hadden dan weer last van acute amnesie zodra Herman Van Rompuy tot Europees president werd verkozen. Vergeten ‘het schriele mannetje’ dat in de nachtmerrie van Guy Verhofstadt het meubilair van de Wetstraat 16 aan het opmeten was. Vergeten ook de Florentijnse intrigant die de zo beloftevolle loopbaan van Johan Van Hecke zou hebben gefnuikt.
In ruim een jaar tijd – twaalf maanden geleden maakte hij zich schoorvoetend op voor het federale premierschap – transfigureerde Van Rompuy van voorbeeld van het meest retrograde Vlaamse tjevendom naar staatsmanstatus. Die krachttoer, die geen Belgische politicus hem ooit voordeed, en het feit dat hij er ook nog eens in slaagde door de voor één keer eensgezinde regeringsleiders en staatshoofden van de Europese Unie tot hun permanente voorzitter te worden aangeduid, wettigden zijn verkiezing door de Knack-redactie tot man van het jaar.
Als Europees president stelt Herman Van Rompuy zich de komende twee en een half jaar op als een prefect van de Congregatie voor de Europese Geloofsleer, de bewaker van de Europese orthodoxie. ‘Wij moeten een groep, een kring vormen die zich overeenstemmend inzet voor dezelfde zaak – te zeggen: de Europese Unie’, zo benadrukte Van Rompuy in zijn eerste rede tot de verzamelde regeringsleiders en staatshoofden.
En dat geloof in Europa zal nodig zijn. Want Van Rompuy wil als voorzitter de financiering van het Europese sociale model veiligstellen. Maar daar is een economische groei van minstens 2 procent voor nodig. En die groei blijft voorlopig ondermaats. Bovendien zitten de lidstaten opgescheept met een zware schuldenlast en ontspoorde begrotingen als gevolg van de bankencrisis. Tal van lidstaten, België incluis, hebben de schuldencrisis immers met nieuwe schulden bestreden.
Vorige week nog dreigde in de eurozone een wiel af te lopen. Meer bepaald in Griekenland, een land dat eigenlijk nooit in de eurozone mocht worden opgenomen en dat nu aankijkt tegen een begrotingstekort van bijna 13 procent en een overheidsschuld die stilaan naar 113 procent van het bbp stijgt. De vergelijkingen met Argentinië, dat in 2001 omzeggens failliet ging, waren de voorbije week niet van de lucht.
Volgens het Duitse weekblad Der Spiegel werd de Griekse regering in de communicatie over haar financiële beleid nog niet één keer op de waarheid betrapt. Sinds hun toetreding tot de monetaire unie hebben de Grieken welgeteld één keer, in 2006, de voorschriften van het Europese stabiliteitspact nageleefd. Analisten voeren aan dat belastingontduiking, begrotingstekorten en een fors pensioengat – het klinkt de Belgen haast vertrouwd in de oren – Griekenland naar de rand van het bankroet hebben gedreven.
Tenzij ze tijdig wordt bedwongen, kan de Griekse crisis een domino-effect veroorzaken binnen de eurozone. Nu al spreken de internationale geldwisselaars van de PIGS (Portugal, Ierland, Griekenland, Spanje), vier landen waar ze nog weinig fiducie in hebben.
Van het voorkomen van onheil een deugd maken – de lijn die Herman Van Rompuy als federaal premier aanhield – is geen optie voor de Europese Unie. Het onheil is er al.
De collega’s van Knack Focus kozen acteur Koen De Grae-ve, hoofdrolspeler in De helaasheid der dingen, als man van het jaar. De redactie van Knack Weekend gaf de voorkeur aan sterrenchef Peter Goossens.
door Rik Van Cauwelaert
Herman Van Rompuy wil de financiering van het Europese sociale model veiligstellen.
