Wandeltherapie: ‘Doordat je fysiek beweegt, raken je gedachten ook makkelijker in beweging’

© iStock

Het zijn voorlopig nog buitenbeentjes onder de psychologen: wandeltherapeuten. Maar het worden er steeds meer en ze zijn zeer overtuigd. ‘Cliënten hoeven mij niet heel de tijd in de ogen te kijken en ik word meer een compagnon dan een therapeut.’

Op zondagavonden kunt u op Canvas zien hoe filosofe Alicja Gescinska met schrijvers, filosofen en creatievelingen allerhande de wereld rond wandelt, op zoek naar diepere inzichten. Wanderlust heet haar programma. Niet te verwarren met Wanderland, de podcast van Radio 1 waarin Gertjan Van Hellemont van Douglas Firs samen met Vlaamse artiesten gaat wandelen, op zoek naar – juist ja – diepere inzichten. Wandelen is hip en trendy. Zo zijn er wandelvergaderingen, wandelconcerten en wandelmeditaties. En zo is er dus ook wandeltherapie. Die discipline staat in Vlaanderen nog in zijn kinderschoenen (vergeef ons het grapje), maar wie op de website ‘vindeentherapeut.be‘ de zoekterm wandeltherapie ingeeft, komt toch uit op 100 resultaten. Een van hen is Elien Pauwels. ‘Tijdens mijn opleiding psychologie maakte ik een trektocht door Zweden en toen besefte ik dat ik zulke natuurervaringen wilde combineren met therapeutisch werk. Ik heb een stage gedaan bij vzw NATURE, die in de Ardennen adventure education en adventure therapy aanbiedt voor jongeren. Met die ervaring op zak ben ik mijn eigen praktijk begonnen. De helft van mijn gesprekken gebeurt binnen, maar ik trek er dus ook vaak op uit.’

Wandeltherapie: 'Doordat je fysiek beweegt, raken je gedachten ook makkelijker in beweging'
© Bart Schoofs

Omdat er geen vaste richtlijnen zijn, moet elke psycholoog het concept wandeltherapie zelf invullen. ‘In de eerste plaats is het natuurlijk letterlijk wat er staat: al wandelend therapie geven’, vertelt Pauwels. ‘Uit onderzoek blijkt dat onze hersenen dan anders en vaak sneller werken. En dat je sneller bereid bent om dingen uit te voeren, wanneer je die al wandelend hebt beslist. Maar daarnaast gebruik ik de natuur ook om processen in beweging te brengen. Een rivier is bijvoorbeeld een mooie metafoor voor het leven, met takken en stenen kun je bepaalde zaken uitleggen, op een splitsing kun je over keuzes praten, enzovoort.’

Ook psychologe Lynn Van Hoof, die bij vzw NATURE de stage van Pauwels begeleidde maar nu een eigen praktijk heeft, zoekt tijdens wandeltherapie naar concrete oefeningen. ‘Als het mogelijk is en de cliënt er zin in heeft, kunnen we bijvoorbeeld eens in een boom klimmen, of zelfs gaan kajakken. Al merk ik dat het voor veel cliënten al volstaat om gewoon buiten te zijn. Het is een grote meerwaarde om zowel mentaal als lichamelijk in beweging te zijn: het ene versterkt het andere. Als je binnen blijft zitten, draaien je gedachten soms in cirkeltjes. Bovendien voelen veel cliënten, vooral jongeren, zich tijdens wandeltherapie veiliger. Ze hoeven mij niet heel de tijd in de ogen te kijken en ik word voor hen meer een compagnon dan een therapeut, het is allemaal minder formeel.’

Andere wandelaars

Beide psychologen worden intussen geregeld gecontacteerd door mensen die specifiek op zoek zijn naar wandeltherapie. ‘En de reacties zijn bijna altijd positief’, vertelt Pauwels. ‘Ik merk dat wandeltherapie zeer goed werkt voor mensen met een burn-out of stress, omdat er lichamelijke ontspanning bij komt.’ Al zijn er ook wel een aantal nadelen aan verbonden. ‘In België is het weer natuurlijk altijd onzeker’, lacht Pauwels. ‘Sommige mensen vinden het geen probleem om in de regen te wandelen, maar dat geldt niet voor iedereen. Bovendien leven we in een klein landje: de kans dat je iemand tegenkomt, is dus reëel. Maar de meeste cliënten vinden dat zelden storend.’

Wandeltherapie: 'Doordat je fysiek beweegt, raken je gedachten ook makkelijker in beweging'
© Bart Schoofs

Ook Van Hoof maakte al zulke situaties mee. ‘Gisteren ging ik nog met een cliënt wandelen in het park. Als mensen passeren op een moment dat je over zeer persoonlijke dingen zit te praten, moet je natuurlijk even pauzeren. Dat kan best vervelend zijn. Maar anderzijds kun je de zaken zo bespreekbaar maken: hoe voelt het voor de cliënt dat anderen soms flarden van het gesprek kunnen opvangen? De meesten zien dat niet als een probleem. Al probeer ik altijd rustige plekken op te zoeken.’ Ten slotte ziet Van Hoof nog een belangrijk voordeel voor zichzelf, als therapeut. ‘Ik merk dat ik de gesprekken buiten beter kan onthouden, hoewel ik natuurlijk niets kan noteren. Omdat ik bepaalde thema’s kan linken aan bepaalde omgevingen – een mooie boom, een rivier – kan ik ze beter opslaan. Binnen is dat minder evident, want mijn therapieruimte ziet er natuurlijk altijd hetzelfde uit.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content