Koen Meulenaere
Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Niets is zo vervelend als een tennismatch. Ja, een speech van Renaat Landuyt, akkoord, maar laten we het normaal houden. Tennis is verschrikkelijk, zeker om naar te kijken. En doe maar eens een tukje als er op tien meter afstand één de hele tijd ‘Whoopee’ loopt te roepen.

Een geval apart is het vrouwentennis. Daarover wordt in dit land door kenners slechts achter de hand gefluisterd. Dan hoor je weleens dat van de huidige top honderd in de wereld er geen tien fatsoenlijk kunnen tennissen. Vandaar dat de twee Williamsen wanneer ze uit hun ligstoel worden gehesen op hun gemak nog de grand slams winnen. Vandaar ook dat Kim Clijsters na twee jaar afwezigheid en een paar maanden training het hele veld, de twee Williamsen incluis, verslaat en haar tweede US Opentitel behaalt, na een overtuigende finale tegen de Deense Caroline Wozniacki.

Mocht Martina Navratilova er nog zin in hebben, ze stond binnen de kortste keren mee bij de beste tien. Jammer dat Chris Evert zich als nieuwste echtgenote van Greg Norman tot het golf heeft bekeerd, of ze konden hun oude rivaliteit weer opnemen. Speelden tachtig keer tegen elkaar, tussenstand 43-37 voor Martina, maar dat is dus voorlopig.

Nu is vrouwentennis altijd te neerbuigend besproken door mannen. Dat was al zo toen Lady Margot in de vijftiende eeuw furore maakte in het Parijse milieu van het Honorable Jeu de Paume, een soort kaatsspel dat de voorloper van het tennis mag worden genoemd. Kregen wij wat meer plaats, we zouden u nu enkele sappige verhalen vertellen over Lady Margot, die in haar beste periodes ook voort- durend ‘Whoopee’ riep, zij het niet noodzakelijk bij het slaan van een forehand drive.

Vrouwenwedstrijden lokten ondanks de geringschatting wel vaak veel volk. We denken dan natuurlijk allemaal aan The Battle of the Century tussen Suzanne Lenglen en Helen Wils op de Carlton Club van Cannes in 1926. Tot in de bomen rond het stadion hingen er toen toeschouwers. Alle koninklijke families van Europa zaten in de eretribune.

Billy Jean King heeft in 1973 zo’n mannelijke snoever, Bobby Riggs, goed op zijn doos gegeven in The Battle of the Sexes. Riggs, toen al 54 en 24 jaar ouder dan King, zorgde er contradictorisch genoeg wel voor dat het vrouwentennis aan prestige won, al geloofde niet iedereen dat dat zijn bedoeling was geweest. Een paar maanden eerder had hij nog Margaret Court, ook maar 30, met 6-2 en 6-1 van haar familienaam geveegd.

Riggs was een van de topspelers rond de Tweede Wereldoorlog. Won in 1939 op Wimbledon enkel, dubbel én gemengd dubbel. En omdat hij daar vooraf zelf 50.000 dollar op had ingezet bij de bookmakers, stak hij 1 miljoen dollar in zijn zak. Later rekte hij zijn carrière als showman. En als male chauvinist pig.

Velen hebben zich in zijn spoor genesteld. Zo onlangs Olivier Rochus: ‘Ik hoor dat Dinara Safina nummer één zou staan op de wereldranglijst bij de vrouwen. Wat die precies speelt, weet ik niet, maar het is in geen geval tennis.’ Een hautaine uitspraak, maar zolang er geen Belgen meedoen, zijn de commentatoren en specialisten het er eigenlijk mee eens.

Indien dus de afgelopen weken enige opwinding is ontstaan op onze openbare omroep en in onze door het rampzalige Belgische voetbal zo geteisterde sportpers, dan valt die als volgt te resumeren. Yanina Wickmayer, die na de dood van haar moeder al op haar negende alles op tennis zette en samen met haar vader naar Florida emigreerde, heeft met haar halve finale op deze US Open (verloren van Caroline Wozniacki) bewezen dat ze veel potentieel heeft. En als Kim Clijsters niet geblesseerd raakt, moet ze volgend jaar nog meer grand slams kunnen pakken. Na één maand competitie was ze al stukken beter dan al de rest. Jennifer Capriati won in 2001 zowel Melbourne als Roland Garros nadat ze zeven jaar uit het circuit was geweest en intussen was gearresteerd wegens drugsverslaving en winkeldiefstallen. Wat is dan twee jaar en het moederschap?

Koen Meulenaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content