Toen in 1851 in Londen de eerste wereldtentoonstelling werd gehouden, stond het Westen aan het begin van een industriële omwenteling. Ondertussen zijn opzet en impact sterk geëvolueerd. Expo Hannover 2000 is niet alleen de eerste grote manifestatie van de 21ste eeuw, het is ook de eerste expo in een wereld met massaal Internetgebruik. Op de webside http://www.expo2000.de kan men de voorbereiding volgen en krijgt men informatie over de thema’s die aan bod zullen komen in de landenpaviljoenen.

Wereldexpo’s zijn vaak aangegrepen om vernieuwende architectuur te maken. Voor een van de themapaviljoenen deed Hannover een beroep op de befaamde Franse architect Jean Nouvel. Een aantal landenpaviljoenen zal spraakmakend zijn, ze worden misschien wel mijlpalen in de bouwkunst. Ongetwijfeld het meest spectaculair wordt Nederland, met het ontwerp van MVRDV, een stapeling van verschillende landschappen. Even indrukwekkend zal het Zwitsers houten paviljoen zijn, een schitterend ontwerp van Peter Zumthor. Portugal gaf de opdracht aan zijn grootste architect, Alvaro Siza. Japan maakt een paviljoen in gerecycleerd papier. Alleen al voor deze gebouwen is een trip naar Expo 2000 de moeite waard.

Voor het Belgisch paviljoen is deze keer geen wedstrijd gehouden. De promotor heeft de keuze van de architect bepaald. Het ontwerp van de groep Planning is evenwel geen gebouw dat tot de verbeelding spreekt; het is een correct, maar braaf en weinig zeggend black-boxconcept. Van een uitgesproken architectonisch concept is geen sprake.

Het bouwen van het paviljoen is een nationale zaak, de inrichting van de doos wordt overgelaten aan de regio’s Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Duitse taalgemeenschap.

Terwijl andere landen al jaren bezig zijn met het uitwerken van een totaal concept, moet Vlaanderen nog een ontwerper aanstellen. De vorige Vlaamse regering voorzag op haar begroting geld voor het gebouw maar niet voor de inrichting. Op 10 december werd de aanbesteding uitgeschreven en op 14 december moesten de offertes binnen zijn! Vermoedelijk komen enkel ontwerpers met voorkennis in aanmerking. Dit getuigt van een aanstootgevend amateurisme. Terwijl politici de mond vol hebben van een beter imago in het buitenland, is de voorbereiding van Hannover een schoolvoorbeeld van geklungel. Na een rommelige presentatie in Sevilla ’92 en Lissabon ’98 laat niets vermoeden dat het niveau beter zal zijn in Hannover. Meedoen aan dit wereldgebeuren vraagt namelijk tijd en professionaliteit.

Marc Dubois