Er blijft een groot verschil tussen de situatie van directeurs in het secundair en die van hun collega’s uit het basisonderwijs (‘Begrijpelijk dat schooldirecteurs er zo snel de brui aan geven’, Knack nr. 40). De eersten kunnen al vele decennia rekenen op uitgebreide ondersteunende hulp van een secretaris, studiemeesters en anderen. In het lager onderwijs is die omkadering veel recenter en beperkter. Daar moeten directeurs voor heel wat klussen zelf opdraaien. Dat probleem moet evenwel ruimer bekeken worden, want het gaat om een mentaliteit waar het hele basisonderwijs nog onder lijdt.
Tal van schoolbesturen en -directies vinden het nog altijd normaal dat hun personeel ter verfraaiing van de werkomgeving op vrije dagen komt klussen. Vanzelfsprekend is ook dat onderwijzers in de marge van hun job maaltijden bedelen, allerlei toezichten houden, restaurantdagen bemannen, enzovoort. Dat alles tegen een belachelijke vergoeding en vaak zelfs totaal onbezoldigd.
Menig ambitievolle directeur ziet zichzelf eerder als manager en organisator dan als onderwijzer-leraar. Hij of zij verbergt zich maar al te graag achter een papierberg of pc, in plaats van nauw contact te houden met het klasgebeuren. Het is aan de directies basisonderwijs zelf om hun pedagogisch leiderschap ernstig te nemen.
