Choreograaf Thierry Smits: ‘De vrouw die elke man in zich draagt, moet meer aandacht krijgen’

Thierry Smits © .
Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Choreograaf Thierry Smits hijst elf mooie mannen in minislipjes en brengt een ludieke ode aan ‘de vrouw in elke man’ in WaW, ofwel: We are Woman.

Onlangs stelde schrijfster Leïla Slimani in de Volkskrant dat de #MeToo-beweging ook de man zal bevrijden omdat hij zich niet langer als macho hoeft te gedragen. Ontstond WaW uit diezelfde gedachte?

Thierry Smits: Het idee voor WaW ontstond al in 2016. Ik werkte met elf dansers aan Anima Ardens. Dat was een soort gestileerd ritueel waarin we de virtuositeit van een naakt mannenlichaam vierden. Ik stelde voor om in een volgend stuk op de vrouw te focussen. Anima Ardens ging op 6 oktober 2016 in première. Toen de #MeToo-beweging in oktober 2017 de wereld veroverde, waren de plannen voor WaW al gesmeed.

Uit de foto’s blijkt dat u de repetities startte met een sessie ‘lingerie-passen-voor-voetballers’.

Smits: (lacht) Zoiets. De premièrereeks van WaW loopt af wanneer het wereldkampioenschap voetbal begint. Dat is toeval, maar de dansers komen inderdaad uitgedost als Rode Duivels op de scène, die eruitziet als een kleedkamer. Eerst bewegen ze als ’testosteronbommen’, later vervrouwelijken hun bewegingen. Een van die tekenen van vervrouwelijking is dat ze hun genitaliën verbergen in lingerie. Dat klinkt ludiek en dat ís het ook, maar we verliezen ons niet in het stereotype van de verwijfde man of travestiet. We waken erover dat geen enkele scène kwetsend is.

We verliezen ons niet in het stereotype van de verwijfde man of travestiet

Werken er ook vrouwen mee?

Smits: We worden omringd door een team dat vooral uit vrouwen bestaat. En we hebben ons grondig geïnformeerd. We spraken met socioloog en genderonderzoeker David Paternotte van de ULB, kregen een lezing van drie gynaecologen en nodigden een kunsthistorica uit die vertelde over de vrouw in de kunst. In WaW brengen we odes aan verschillende vrouwen, zoals de negentienjarige activiste Emma González (die op 24 maart 2018 speechte tijdens de March for Our Lifes in Washington, nvdr) en de feministe Angela Davis die aangeeft dat het feminisme een beweging is die ook ageert tegen homofobie, racisme en kapitalisme. Onze odes variëren in stijl. Zo stuur ik de dansers tijdens de heksenscène – en ik zie heksen als sterke, slimme vrouwen, niet als Halloweengriezels – in jurkjes en met bloemenkronen het podium op. WaW wordt een toegankelijke, barokke voorstelling op rockende, catchy muziek. In Anima Ardens toonden we de man, in WaW tonen we de vrouw die elke man in zich draagt. Die vrouw heet zorgzaamheid. En ze moet meer aandacht krijgen. Kijk naar Angela Merkel. Zij besliste in 2015 om ruim één miljoen vluchtelingen toegang te geven tot Duitsland. Geen van de mannelijke wereldleiders had – excuseer mij – de kloten om hetzelfde te doen.

Nu we in politiek vaarwater komen: jullie trokken met Anima Ardens ook naar Tel Aviv. Volgt WaW ook?

Smits: Na wat er nu is gebeurd? Ik denk het niet. Na veel getwijfel besloten we in 2017 Anima Ardens in Tel Aviv te spelen omdat we er mochten spreken met publiek en politici én onze mening over het conflict met Palestina konden geven. Met dans verander je de wereld niet, maar ik tracht wel de ogen van mijn jonge dansers en van mijn publiek te openen voor wat er in de wereld gebeurt. Door – toen – naar Israël te reizen. Door daklozen te helpen in het Maximiliaanpark. Door de vrouw in elke mens te eren.

WaW (Cie Thor) gaat in première op 29 mei 2018 in Théâtre Varia te Brussel en speelt er tot 16 juni 2018. In het najaar is de productie onder meer te zien in Aalst, Berchem, Brugge en Genk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content