Seksistische aanval op Marie Laguerre ging viraal: ‘Ik dacht: kom maar op dan’

Marie Laguerre: 'Vrouwen nalopen is niet verleiden. Het is vernederen, intimideren, domineren.' © Kleis Jager
Kleis Jager Correspondent in Frankrijk voor Trouw en Het Financieele Dagblad

Miljoenen zagen hoe ze hard in het gezicht werd geslagen door een voorbijganger die haar seksueel intimideerde. De Française Marie Laguerre (22) hoopt dat het niet voor niets was. ‘We moeten mannen opvoeden.’

‘Kom maar op dan.’ Dat dacht Marie Laguerre toen zij hem dreigend op zich af zag komen. Stijf van de adrenaline stond ze, van woede. Want het was niet de eerste keer die dag, laat staan die week, dat iemand dit bij haar flikte. Ze had zich geërgerd aan verschillende mannen die haar nadrukkelijk veelbetekenende blikken hadden toegeworpen. Dit exemplaar had er smakkende geluiden bij gemaakt en zijn tong naar haar uitgestoken. ‘Ik was razend, “Hou je bek”, had ik hem toegebeten. Ik wist dat hij mij zou slaan, maar ik was absoluut niet van plan om ervandoor te gaan.’

De eigenaar van het café bood de architectuurstudente de beelden aan van zijn bewakingscamera die de scène had vastgelegd. Als bewijsmateriaal voor haar aangifte. Maar ze deelde wat haar was overkomen ook via de sociale media.

Seksistische aanval op Marie Laguerre ging viraal: 'Ik dacht: kom maar op dan'
© .

Tien dagen na die doortastende actie is Laguerre nog steeds niet bekomen van de mediastorm die hierna is opgestoken en die nog steeds niet is gaan liggen. Als ze Knack ontvangt, blaast ze een dag uit bij haar ouders, in een dorp op veertig kilometer ten westen van Parijs. Het is een oase van rust en welvaart, een groot contrast met het drukke, zeer multiculturele deel van de hoofdstad waar ze woont.

Ook al is het vermoeiend – de eerste dagen kreeg ze geen hap door de keel -, toch wil ze hoe dan ook de aandacht die ze nu krijgt, gebruiken voor een offensief dat ze zelf heeft ontketend. Met de hulp van een paar ervaren feministische activistes lanceerde ze een Facebookpagina waarop alle slachtoffers van seksisme op straat hun verhaal kunnen doen. Ook begon ze met een petitie op change.org. ‘We kunnen seksisme en seksueel wangedrag de wereld uit helpen, als we de mentaliteit veranderen.’

Definitief een eind maken aan seksueel wangedrag, klinkt dat niet heel erg optimistisch?

Marie Laguerre: Ik ben nu eenmaal optimistisch van nature, en veel zal ook te maken hebben met mijn exacte aard, ik redeneer als een ingenieur: eerst een diagnose en dan een oplossing. Wat mij is overkomen, overstijgt natuurlijk mijn persoon, het is een heel groot maatschappelijk probleem. Als je jongens van in het begin bijbrengt dat vrouwen geen ding zijn, dan zullen ze zich later anders gedragen. Daar ben ik van overtuigd; ik geloof in opvoeden, opvoeden en opvoeden. Dat is misschien idealistisch, maar iedereen moet toch kunnen begrijpen hoe dit voor vrouwen is?

Wat moeten ze dan begrijpen?

Laguerre: Dat mannen die het uiterlijk van vrouwen op straat becommentariëren, voorstellen doen of geluiden maken, niet bezig zijn met verleiden. Dit gedrag is bedoeld om te vernederen, te intimideren en te domineren. Mannen moeten weten dat dat een flinke impact heeft op het leven van vrouwen. Dat ze zich vaak niet veilig voelen, dat ze op bepaalde tijden de deur niet uit durven, dat ze niet te laat naar huis willen en dat ze de route veranderen. Heel veel mannen zeiden dat ze niet wisten dat het zo erg was.

De cafébaas bood Marie Laguerre de beelden van zijn bewakingscamera aan, om haar aangifte te vergemakkelijken.

Wanneer kreeg u er voor het eerst mee te maken?

Laguerre: Toen ik een jaar of veertien was en een rok droeg en met vriendinnen hier in de buurt op stap ging. Mijn ouders hadden gezegd dat ze die rok – niet eens te kort – geen goed idee vonden. Toen iemand er wat van zei, was ik geschokt en schaamde ik me erg, want ik had het advies van mijn ouders in de wind geslagen. Ik denk dat veel meisjes ooit die verwarring hebben gevoeld.

U woont in het noordoosten van Parijs, waar honderden immigranten doelloos op straat rondhangen. In hoeverre is op straat lastiggevallen worden verbonden met dit probleem?

Laguerre: Het lijkt me niet fair om er een bepaalde plek of groep uit te lichten en te stigmatiseren. Seksueel wangedrag komt overal voor, in alle sectoren van de samenleving en in alle hoeken van de aardbol. Ik heb al aardig wat gereisd en ik geloof niet dat er plaatsen of culturen zijn waar je er als vrouw op kunt vertrouwen dat je met rust gelaten wordt. Het is een universeel verschijnsel.

Wat moet er gebeuren?

Laguerre: Van kleuterschool tot hoger onderwijs moet het onderwerp heel gericht aandacht krijgen. Een grote campagne – op tv, radio en internet en met affiches in de openbare ruimte en in het openbaar vervoer – zou helpen om de bewustwording te vergroten. Ook moet seksisme veel aandacht krijgen in de opleiding van bijvoorbeeld politiemensen, leraren en rechters.

De huidige Franse regering maakt van seksismebestrijding en gendergelijkheid topprioriteiten. Na de zomervakantie zijn er boetes van 90 tot 750 euro voor wie zich schuldig maakt aan verbaal seksueel wangedrag of fluiten, sissen of nalopen.

Laguerre: Het is misschien waar dat er op het gebied van preventie een en ander is geprobeerd, maar de zaken moeten echt veel grootser aangepakt worden. Dat de strijd tegen seksisme een ‘Grande Cause Nationale’ is, zie ik niet terug op de muren en in de media. Om echt iets te kunnen veranderen, zullen we toch echt veel meer energie in preventie moeten steken dan nu. In Spanje hebben ze een miljard euro uitgetrokken om professionals te scholen in het daadwerkelijk toepassen van alle mogelijke wetgeving die er al tegen seksueel wangedrag bestaat. In Frankrijk zie je daar nog geen begin van.

Seksistische aanval op Marie Laguerre ging viraal: 'Ik dacht: kom maar op dan'
© .

Natuurlijk juich ik toe dat de politieke wil bestaat om deze vorm van straatterreur aan te pakken. Maar ook in Frankrijk bestaat al een vrij uitgebreid instrumentarium, dat evenwel dode letter blijft. Zo staat op seksistische beledigingen zes maanden gevangenisstraf, op dreigen met verkrachting of moord drie jaar. ‘Wrijven’ in een drukke metrowagon kan zelfs bestraft worden met vijf jaar gevangenis en een boete van 75.000 euro. Het zou een slechte zaak zijn als blijkt dat de nieuwe wet in de praktijk in de plaats komt van al deze strafrechtelijke mogelijkheden.

Politiebonden wijzen op de beperkte haalbaarheid van de nieuwe wet.

Laguerre: Inderdaad, ze heeft vooral symbolische waarde, ze drukt een sociaal verbod uit, je zegt ermee: ‘Dit willen wij niet.’ Meer dan dat kun je niet verwachten, als je weet dat er een getuigenverklaring moet zijn voordat een agent een boete kan uitschrijven.

Bent u nu een activiste geworden?

Laguerre: Ik weet het niet. Ik las de laatste jaren al wel over feminisme, ik kan niet tegen onrecht. Maar ik heb me bij geen enkele beweging aangesloten, ik heb alleen de hulp van enkele meer ervaren vrouwen geaccepteerd omdat ik dit moment niet zomaar voorbij wilde laten gaan. Ik heb natuurlijk niet dé oplossing voor het probleem, maar ik weet zeker dat er veel te verbeteren valt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content