Migratiepact/1

Het pact lijkt me eenrichtingsverkeer. Het verwoordt geen wederzijds engagement tussen migrant en gastland. Zeker in een land dat het pact, dat pijnlijke lacunes bevat, goedkeurde zijn de intentieverklaringen een leidraad voor juridische uitspraken. Men kan de N-VA terecht verwijten dat ze erg laat de rode kaart trok. Maar men kan even terecht de andere regeringspartijen, die altijd beweerd hebben een streng en rechtvaardig migratiebeleid voor te staan, verwijten dat ze het pact voor zoete koek hebben geslikt. Onvoorstelbaar ook dat men voor dit pact, dat waarschijnlijk zware sociaaleconomische consequenties in zich draagt, een referendum onnodig vindt, terwijl er in de Benelux wel een referendum in de maak is over de zomer- en wintertijd.

Lode Goyens, Genk

Migratiepact/2

Internationale samenwerking is meer dan ooit nodig. Het is een schande dat mensensmokkel op grote schaal blijft bestaan. Geen enkel land kan dat alleen oplossen, maar het pact is geen correct antwoord op die problematiek.

René Knockaert, Alsemberg

N-VA/1

Het commentaarstuk ‘Selfies’ (Knack nr. 50) legt haarfijn uit dat het de N-VA altijd al te doen is geweest om electoraal gespin, en helemaal niet om principes. Uit pure frustratie en om te compenseren dat ze haar benepen communautaire grieven moest opbergen, probeert de partij alsnog een verlaat oorlogje uit te vechten. Uit dat gevecht komt ze naar voren als een ordinaire rechts-extreme isolationistische partij, die de laatste jaren krampachtig had gepoogd om zich anders voor te doen. Nu kon de N-VA eindelijk de maskers laten afvallen, en kon ze zelfs met haar concullega’s van het Vlaams Belang inwisselbare vulgaire en xenofobe campagnes delen. Het is nu wel voor iedereen helder aangetoond dat nationalisme ‘deuren, grenzen én geesten’ sluit.

Stephaan Taccoen, Brugge

N-VA/2

Door uit de regering te stappen heeft de N-VA haar ware gelaat getoond: liever een populistische zweeppartij dan een verantwoordelijke beleidspartij, liever extreemrechts dan gematigd rechts, liever het land saboteren en de anderen gijzelen dan samen iets realiseren voor de samenleving, liever gokken op electorale winst in plaats van socio-economische verantwoordelijkheid enzovoort. De gretigheid waarmee men al oppositie voert, toont aan dat het migratiepact niet meer was dan een schaamlapje om eruit te stappen en dat men zich de komende maanden zal wentelen in een comfortabele oppositierol. Verkiezingen win je makkelijker als je vrijuit kunt roepen, fake news kunt aanwenden en geen verantwoording meer hoeft af te leggen of compromissen hoeft te sluiten.

G. Simon

Angeline Flor Pua

Als eredirecteur van De Dames in Antwerpen, waar Angeline Flor Pua haar secundaire studie heeft voltooid, heb ik met grote belangstelling het interview met haar gelezen (‘Ik denk niet in rassen, ik zie mensen als individuen’, Knack nr. 51). Het heeft me oprecht verheugd te mogen vaststellen dat Pua op school niet de minste uiting van racisme hoefde te ondervinden, integendeel. Uit haar reacties klinkt een toon van sterke volwassenheid, en ze verdient mijns inziens de titel van ‘ambassadeur van verbinding en verdraagzaamheid’. Dat Pua intussen haar pilotendiploma op zak heeft, bewijst evenzeer haar onkreukbare persoonlijkheid. Ook gewezen miss België Véronique De Kock was op het ogenblik van haar verkiezing leerling laatste jaar secundair aan dezelfde school. Ik was toen directeur, en ik heb alle wettelijke middelen aangewend om haar de kans te bieden die uitzonderlijke mogelijkheid te combineren met het behalen van haar diploma. Talenten moeten aangemoedigd en niet gefnuikt worden.

Herman Swinnen, Herentals

Onderwijs/1

Zoals in het artikel ‘Leerkracht erkennen als zwaar beroep? Slecht idee’ (Knack nr. 51) werd aangehaald, roepen onderwijs en onderwijshervormingen felle emoties op. In geen enkele sector mogen zo veel mensen hun visie weergeven over wat er fout en juist is, over wat werkt en niet werkt. De plaatselijke kruidenier, de mensen in de krantenwinkel, de lezers van kranten, experts met veel en weinig ervaring: allemaal poneren ze wat er moet veranderen, of waarom verandering fout is.

De enige partij die meestal niet gehoord wordt, is de missing link in het onderwijs: de ouders. Zeker in het licht van het M-decreet en de visie van handelingsgericht werken die erachter schuil moet gaan, komen ze nauwelijks of niet aan bod. Nochtans hebben zij vaak de informatie over leerlingen waarmee leerkrachten en scholen aan de slag kunnen. Om in het onderwijs vooruit te kunnen, is het cruciaal dat de rol van de ouders naar waarde wordt geschat.

Sandra Van Heffen, voorzitter Project I3 vzw Ouderloket onderwijs

Onderwijs/2

Inhoudelijk bevat het artikel veel waarheden. De juiste leerkrachten moeten inderdaad qua specialisatie op de juiste plaats terechtkomen. Maar de ‘onderwijsspecialisten’ lijken me niet veel van de echte problemen van het onderwijs te kennen. Is het onderwijs een zwaar beroep? Er zijn twee soorten scholen: scholen waar de leerkrachten fluitend naar hun werk gaan, en scholen die vierkant draaien door slecht beleid, slecht bestuur, onbekwame directeurs, gebrek aan materiaal, machines en boeken, agressie, geweld, stress, geen waardering. Dan is het zeer zeker een zwaar beroep.

Frans Dams, Onafhankelijke Vakbond

Greta Dereymaeker

Ik wil mijn dank uiten aan dokter Greta Derymaeker, die me destijds uitstekend geholpen heeft (‘Als we willen dat geneeskunde vooruitgaat, kan dat niet zonder risico’s’, Knack nr. 50). Haar deskundigheid en menselijkheid, die ze ten dienste stelt van de armsten onder ons, heeft me altijd getroffen.

Agnes Gelaude

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content