Drie maanden na zijn omstreden herverkiezing blijft de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad onder vuur liggen.
Straatprotest dat wordt neergeslagen. Dissidenten die in de gevangenis worden gegooid. Showprocessen. Censuur. En toch wil het de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad maar niet lukken om de oppositie het zwijgen op te leggen. Hij mag dan wel de steun krijgen van de militairen en van de opperste geestelijke leider, ayatollah Ali Khamenei, maar zijn positie blijft wankel.
Zijn tegenkandidaten bij de presidentsverkiezingen houden nog altijd vol dat zijn overwinning in juni het gevolg was van fraude op grote schaal. De 87-jarige grootayatollah Hosein Ali Montazeri, ooit getipt als opvolger van de stichter van de Islamitische Republiek, ayatollah Ruhollah Khomeiny, sprak publiekelijk zijn ‘oprechte schaamte’ uit over de manier waarop de regering van Ahmadinejad de mensenrechten schendt. Ook een van zijn voorgangers als president, ayatollah Akbar Hashemi Rafsanjani, spaart zijn kritiek op het regime niet.
Dat kan Ahmadinejad zuur opbreken. Deze week moet hij in New York de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toespreken om de wereld ervan te overtuigen dat Iran alleen maar vreedzame bedoelingen heeft. In 2006 besloten de VN Iran economische sancties op te leggen, nadat het had geweigerd in te gaan op de eis van het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie IAEA – de nucleaire waakhond van de VN – om zijn programma voor de verrijking van uranium stop te zetten. Zover kwam het niet: China en Rusland spraken in de Veiligheidsraad een veto uit.
Op 1 oktober moet Iran in Turkije rond de tafel gaan zitten met de zogenaamde ‘5+1 groep’, de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad plus Duitsland. De Amerikaanse president Barack Obama wil wel begrip hebben voor de nucleaire ambities van Iran, maar in tegenstelling tot zijn voorganger George W. Bush prefereert hij de strategie van de wortel boven die van de stok. Een Amerikaanse ontwerpresolutie vraagt van atoommogendheden alleen maar de belofte dat ze nooit landen zullen aanvallen die niet over kernwapens beschikken. Maar dat soort diplomatieke toegeeflijkheid heeft zijn grenzen. Nog los van de tirades van Ahmadinejad tegen Israël (‘De Holocaust is een leugen’): waarom zou je willen geloven dat zo iemand respect opbrengt voor de wereldopinie als hij niet eens zijn eigen kiezers respecteert?
© The Economist
‘Wie me dit heeft aangedaan, zal ik eigenhandig aan een vleeshaak ophangen.’
Onbevestigde privé-uitspraak van de Franse president Nicolas Sarkozy, over de Clearstreamaffaire, waarin hij onterecht beschuldigd werd van corruptie.
