Joost Vandecasteele waarschuwt voor een generatieconflict. Het zal allemaal wel.
Af en toe verschijnt op de opiniepagina’s van De Morgen een waarschuwingskreet over een nieuwe generatie. Die kondigt, bij voorkeur met een kekke naam, meestal ook meteen een nieuwe mensensoort aan. Want ook al zien de jongeren eruit als frissere versies van hun ouders, ze blijken als generatie niet méér van hen te kunnen verschillen.
Nu loopt op Canvas Generatie B, een fictiereeks die losjes gebaseerd is op Hoe de wereld perfect functioneerde zonder mij van Joost Vandecasteele. Ook in het hoofd van Vandecasteele blijkt zich een immense generatiekloof te hebben uitgesleten. In de reeks, die zich in een niet zo verre toekomst afspeelt, nemen twintigers het als Generation Liberation Army op voor hun toekomst. De politiek wordt beheerst door de grillen van babyboomers. Jongeren moeten in Brussel zien rond te komen met baantjes in schimmige callcenters of als gewillige actrices. Ook al is Generatie B, dat mij daardoor af en toe aan Buiten de Zone doet denken, overwoekerd door geestigheden en flauwiteiten – een blote man! Er loopt een blote man door het beeld! – het is Vandecasteele menens. De schrijver mag dan al de veertig naderen, hij heeft zich niettemin voorgenomen om het op te nemen voor deze uitzichtloze generatie. ‘Binnenkort is Generatie B geen fictie meer, maar een commentaar op de actualiteit’, zei Vandecasteele onlangs in Knack Focus.
Fictie die kijkers de ogen opent, is het beste waar een schrijver op kan hopen, maar ik heb toch wat moeite om de aannames van Vandecasteele ernstig te nemen. Ze worden door de absurde satire die Generatie B is ook niet echt hard gemaakt. Het is waar, in Nederland doet 50PLUS momenteel mee aan de verkiezingscampagne, een ouderenpartij die zes parlementszetels kan halen. Maar is dat werkelijk slechts het begin, en krijgt België straks ook zo’n partij? Hoeven moslims en vluchtelingen zich geen zorgen meer te maken, en zijn het binnenkort de jongeren die worden geviseerd? Vijftigers en zestigers die net te horen hebben gekregen dat ze langer moeten werken, die niet meer met rust gelaten worden door de VDAB en daarna een van de laagste pensioenen van Europa krijgen: ik heb er wat moeite mee om in hen de nieuwe boeman te zien.
Vandecasteeles generatieconflict is modieus gekwaak, waarvan je zou verwachten dat iemand er alleen op de opiniepagina’s van De Morgen mee wegkomt. Gelukkig heeft het hoofdpersonage uit Generatie B – een erg amusante Jeroen Van der Ven – een zodanig getroebleerd liefdesleven dat de reeks verder maar zelden verveelt.
Door PETER CASTEELS
Vandecasteeles generatieconflict is modieus gekwaak. Gelukkig heeft het hoofdpersonage een getroebleerd liefdesleven.
