Stop de persen: SP.A neemt bocht naar links.
Tot dusver heeft Caroline Gennez bij de SP.A vooral gedaan wat Bruno Valkeniers al even gepassioneerd doet bij het Vlaams Belang: kiezers wegjagen. Door een zichtbaar gebrek aan authenticiteit en te veel verkeerde mediatraining zien beide voorzitters hun achterban krimpen na elk televisieoptreden. Grote problemen in hun partij proberen ze weg te moffelen onder krampachtig geglimlach en leugentjes om bestwil – iets wat alle partijvoorzitters doen, maar Gennez en Valkeniers hebben van ongeloofwaardigheid hun handelsmerk gemaakt.
Zo zal Gennez vermoedelijk tot het einde van haar dagen blijven ontkennen dat ze bij de intrede van Bert Anciaux niet alleen de baseline maar wel degelijk de naam van haar partij wilde veranderen – terwijl iedereen weet dat het zo was. Tevens zal ze de stuitende vervanging van Frank Vandenbroucke door Ingrid Lieten in de Vlaamse regering vurig blijven verdedigen – terwijl iedereen weet dat Vandenbroucke met kop en schouders boven zijn partijgenoten uitsteekt, en ziet dat Lieten zich véél te gretig bezighoudt met frivoliteiten zoals De laatste show of haar gastpresentatie van het Radio 1-programma Mezzo.
Onder het bewind van Gennez leek de SP.A tot dusver goed op weg om de politieke vleugel van Woestijnvis te worden. Ook inhoudelijk profileerde de partij zich de afgelopen tijd vooral met pappenheimersocialisme: iedereen te vriend houden, niemand voor het hoofd stoten. Alleen de bijbehorende kijkcijfers volgden niet. Wie vond dat de SP.A weer links moest worden om te kunnen groeien, werd weggelachen of belachelijk gemaakt. Zie onder meer: Erik De Bruyn van SP.A Rood.
Maar ziet, er is hoop. Het mag niet langer volledig worden uitgesloten dat de SP.A-voorzitster haar partij ideologisch weer op de sporen wil krijgen. Vorige week lanceerde ze in De Morgen een plan voor een radicale hervorming van onze fiscaliteit. ‘Werkende mensen betalen veel te veel’, zei ze. ‘Wij willen inkomsten halen uit groot vermogen dat vandaag niet belast wordt. Of bijna niet. Wij willen niet het vermogen belasten, maar de winst op dat vermogen. Wie een inkomen genereert zonder te werken – en het is hen van harte gegund – zal daar ook iets voor moeten teruggeven aan de gemeenschap.’
Een nieuw idee is dat natuurlijk niet. SP.A-ondervoorzitter Dirk Van der Maelen denkt al jaren zeer actief na over fiscale rechtvaardigheid, en dus ook over meer belasting op vermogens. Maar zijn partij heeft er nooit een punt van gemaakt. Kennelijk heeft iemand in haar entourage Gennez ingefluisterd dat de tijd rijp is om dat wél te doen – in navolging van onder meer de Partij van de Arbeid, Groen!, het ABVV en het ACW.
Zo’n vermogens- of vermogenswinstbelasting zal uiteraard de schatkist niet redden, en het is nog maar de vraag of de belasting op arbeid wel tegelijk naar beneden kan, zoals Gennez ons voorspiegelt. Maar één ding is zeker, dat gaf zelfs de immer realistische Frank Vandenbroucke onlangs in TerZake toe: ook de hoge inkomens en vermogens móéten over de brug komen, anders blijft het maatschappelijke draagvlak voor onze fiscaliteit niet lang meer overeind.
BLOG! Reageer op blogs.knack.be/opinie
door Joël De Ceulaer
Inhoudelijk profileerde de SP.A zich de afgelopen jaren vooral met pappenheimer-socialisme.
