Hannes Cattebeke
Hannes Cattebeke Freelance journalist voor onder meer Knack

De Derde Partij nodigt vertegenwoordigers van Israëlische en Palestijnse vredesbewegingen uit in Antwerpen. ‘Deels om ook hier de lont uit het kruitvat te halen’,zegt initiatiefnemer Lukas Pairon.

De voorbije jaren was het een terugkerend fenomeen: telkens wanneer het brandt in het Midden-Oosten, stijgt ook de temperatuur in Antwerpen. Moslims organiseren dan pro-Palestijnse betogingen, Joden nemen de verdediging van de Israëlische regering op zich. Die confrontatie heeft al meermaals geleid tot fysiek geweld tegen Joden en Joodse symbolen. ‘Eind vorig jaar, naar aanleiding van de oorlog in Gaza, was de spanning ook weer te snijden’ zegt Lukas Pairon, die met zijn muziekensemble Ictus en zijn hulporganisatie Music Fund al jarenlang een regelmatige gast is in Israël en Pales-tina. ‘Ik ben toen ook op Antwerpse scholen gaan praten over onze ervaringen ginder, deels om hier de lont uit het kruitvat te halen.’

Pairon merkte dat er ook in de kunstsector op die kritieke momenten veel gediscussieerd wordt. ‘Dan heb je kunstenaars die oproepen tot een boycot van Israël. Vanwege de gruwelijke oorlogsvoering is die reactie begrijpelijk, maar ze brengt geen zoden aan de dijk.’ Omdat hij ervan overtuigd was dat er een verzoenende rol is weggelegd voor ‘buitenstaanders’ die begaan zijn met het aanslepende conflict, besloot hij de ‘Derde Partij’ op te richten.

Samen met de andere medeoprichters – directrice Karin Heremans van het Atheneum Antwerpen, haar hoofddocent islam Mohammed Filali, professor Internationale BetrekkingenRik Coolsaet (UGent) en de Franstalige Joodse mensenrechten- en vredesactiviste Simone Susskind – wil Pairon via contacten en uitwisselingen ‘bruggen creëren tussen de Antwerpse bevolking en de vredesactivisten in Israël en Palestina’, zo luidt het op de website van de Derde Partij. Met de steun van de provincie Antwerpen hebben ze nu een project opgestart dat in de komende drie jaar om de twee maanden vertegenwoordigers van de Israëlische en Palestijnse vredesbeweging naar Antwerpen zal brengen. Op het einde van elk schooljaar wordt er bovendien voor een tiental Antwerpse scholieren een veertiendaagse reis naar het Midden-Oosten georganiseerd.

Pairon beschouwt de Derde Partij niet als een vredesduif. ‘Maar we hebben wel connecties in beide gemeenschappen. Voor Israëlische en Palestijnse burgers is het al jaren onmogelijk om elkaars grondgebied te betreden. Wij kunnen die grens wel overschrijden en hebben vriendschappen uitgebouwd in beide groepen.’

Volgende week staat het eerste bezoek op de agenda. In scholen en verenigingen komen twee Israëlische dokters van Physicians for Human Rights (PHR) vertellen over hun strijd voor de mensenrechten. ‘Wij willen de scholieren en andere toehoorders duidelijk maken dat de bezettingen en de bouw van nederzettingen in Palestina nooit opgehouden zijn’, zegt PHR-voorzitster Ruhama Marton. Twintig jaar geleden, aan het einde van de eerste intifada, stelde ze samen met enkele andere artsen in Gaza vast wat de oorlog had teweeggebracht. ‘Niet alleen was er de fysieke en psychische schade bij veel Palestijnen, we zagen ook hoe de mensenrechten al die tijd geschonden worden. We hebben toen zoveel mogelijk ge-tuigenissen verzameld.’

Elke Israëlische of Palestijnse vredesorganisatie wordt het leven zuur gemaakt. Toch heeft PHR intussen meer dan duizend vrijwilligers en twintig vaste personeelsleden. Medewerkers worden bedreigd en verraden. Overheidssubsidies zijn uitgesloten. ‘We zouden die ook niet willen’, zegt Marton. ‘De afkeer van de Israëlische regering is wederzijds. We willen een kritische partij blijven en niet gemanipuleerd worden.’

Het is opvallend hoe Marton bijna uitsluitend de Is-raëlische regering met de vinger wijst voor de geschonden mensenrechten in het Midden-Oosten. Moeten de Antwerpse scholieren ook niet geïnformeerd worden over de praktijken van Hamas en zelfmoordterroristen? ‘Ik neem het woord terrorist liever niet in de mond’, zegt Marton. ‘Liever spreek ik over een vrijheidsstrijder of een soldaat. De Palestijnen komen terecht op voor hun vrijheid en het is begrijpelijk dat sommigen daarvoor een militante weg zijn ingeslagen. Anderzijds zal ik nooit aanvaarden dat er burgers worden gedood, aan geen van beide zijden. Er vallen burgerslachtoffers, een klein aantal aan Israëlische kant, en grotere aantallen bij de Palestijnen. Het zal altijd een van onze eerste eisen blijven dat burgers niet betrokken worden bij het gewapend conflict.’

HTTP://3RDPARTY.CANALBLOG.COM

Hannes Cattebeke

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content