Het heeft altijd iets onwerkelijks als Cees Nooteboom in zijn eigen taalgebied verblijft. Daar zat de 76-jarige schrijver afgelopen zondag gewoon in de Antwerpse zaal Stuurboord. Je had de gedoodverfde Nobelkandidaat kunnen aanraken als je met uitgestoken hand op hem was afgestapt. Hij nam zijn Gouden Uil niet hautain in ontvangst, alsof de prijs hem vanzelfsprekend toebehoort, maar was zo beduusd als een debutant. 'De organisatoren zijn erin geslaagd om me behoorlijk zenuwachtig te maken', zei hij. En: 'Ik had dit echt niet verwacht.' Het klonk zeer gemeend.
...
De taal houdt hem hier
Verder lezen?
Lees elke maand gratis 3 artikelen
Ik registreer mij Ik ben al geregistreerd
of
Knack-abonnees hebben onbeperkt toegang tot alle artikelen van Knack
Ik neem een abonnement Ik ben al abonnee
×
Verder lezen?
Lees elke maand gratis 3 artikelen
Ik registreer mij Ik ben al geregistreerd
of
Knack-abonnees hebben onbeperkt toegang tot alle artikelen van Knack
Ik neem een abonnement Ik ben al abonnee