Vincent Byloo
Vincent Byloo Radiopresentator en voormalig medewerker Knack Focus

Dat we allemaal prutsers zijn. Dat we kramp-achtig en tegen beter weten in de indruk van het tegendeel proberen op te houden. En dat we bij onze ijdele pogingen daartoe gedoemd zijn om ons prutserschap alleen maar pijnlijker en gênanter bloot te leggen.

Het is de subtekst van Het uur van de prutser, de nieuwe zaalshow van Wim Helsen – die daar toch maar mooi de prestigieuze Poelifinario mee bij elkaar heeft geprutst. De Nederlandse cabaretprijs, vernoemd naar een bekende sketch van Toon Hermans, wordt jaarlijks uitgereikt aan het meest indrukwekkende programma van het theaterseizoen. Het is pas voor de tweede keer in de geschiedenis dat een Vlaming de prijs wint, na Kommil Foo in 2005.

Dat de 40-jarige Helsen amper vijf jaar geleden nog werd uitgeroepen tot Neerlands Hoop, de titel die door dezelfde organisatie wordt toegekend aan de grootste cabaretbelofte, onderstreept de razendsnelle opgang van de Mortselaar. Hij zette pas eind jaren negentig zijn eerste stappen in de theaterwereld met Vrolijk België, het humoristische verbond met zijn latere coach Randall Casaer. Daarvóór had hij eigenlijk echt maar wat afgeprutst. Als schoonmaker en bandwerker. Als leraar en bouwvakker. Als bankbediende en cafébaas. En ten slotte als programmamede-werker bij Radio 1, een job die hij acht jaar geleden opgaf om Heden soup! in elkaar te prutsen, zijn eerste oneman-show.

Heden soup! en opvolger Bij mij zijt ge veilig stuwden Helsen op in de vaart der volkeren. Maar zijn manische podiumpresence en onmiskenbare acteertalent ontgingen ook film- en televisiemakers niet, zodat hij algauw ook op het kleine én het grote scherm de pientere prutser mocht uithangen. In de bioscoop was hij te zien als hoofdrolspeler in Dirty Mind. Op de televisie werd hij eerst vaste gast in Vara Laat en Onder de Tram op Nederland 3, vervolgens Vriend van de Poëzie en Lustige Lezer in Man Bijt Hond en vorig jaar zelfs de irreguliere presentator van zijn eigen talkshow op Canvas, Het programma van Wim Helsen.

Maar zijn favoriete prutsoord blijven de culturele centra, die hij dit jaar dus aandoet met het bekroonde Het uur van de prutser. Een geldprijs is aan de Poelifinario niet verbonden, Helsen moet het stellen met een gegraveerde spiegel en de vleiende woorden van de jury. Die prees zijn derde zaalshow als ‘een monument voor het Vlaamse absurdistische theater’. Niet slecht voor een zelfverklaarde prutser.

Vincent Byloo

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content