Van het front tussen Israël en de Palestijnen kwam een tijdlang weinig nieuws. Met Donald Trump in het Witte Huis kan dat veranderen.
Het conflict tussen Israël en de Palestijnen bleef de voorbije maanden in de schaduw van de slag om de Syrische stad Aleppo. Dat wil niet zeggen dat er sinds de operatie van het Israëlische leger in de Gazastrook in 2014 geen slachtoffers vielen. Vorige week nog was er veel commotie nadat een Israëlische rechtbank een soldaat schuldig bevond aan de dood van een jonge Palestijn. En zondag vielen er vier doden toen een Palestijn met een vrachtwagen een groep Israëlische soldaten van de weg maaide.
Van de schijnbare rust die de oorlog in Syrië bood, werd helaas geen gebruik gemaakt om een oplossing voor het probleem dichterbij te brengen. Met Donald Trump in het Witte Huis lijkt het met die rust ook afgelopen. Hij is een uitgesproken aanhanger van de rechtse regering van de Israëlische premier Benyamin Netanyahu, en zette dat in de verf toen hij een Amerikaanse ambassadeur in Israël aanstelde die de omstreden nederzettingenpolitiek in Oost-Jeruzalem en op de Westelijke Jordaanoever door dik en dun steunt. Trump zei er meteen ook bij dat hij de Amerikaanse ambassade in Israël van Tel Aviv naar Jeruzalem wil overbrengen. Als Jeruzalem niet tegelijk de hoofdstad van zowel Israël als een eventuele toekomstige Palestijnse staat kan zijn, wordt elk vredesgesprek onmogelijk.
Als een laatste schot voor de boeg van zijn kant weigerde Barack Obama om in de VN-Veiligheidsraad zijn veto te gebruiken tegen een resolutie die de Israëlische nederzettingenpolitiek veroordeelt. Opeenvolgende Amerikaanse regeringen waren altijd van mening dat die nederzettingen in bezet gebied illegaal zijn, maar ze stelden dat nooit zo scherp dat ze een veroordeling van Israël accepteerden. Die nederzettingen maken een oplossing voor het conflict met twee staten, een Palestijnse staat naast Israël, stilaan zo goed als onmogelijk. In theorie is ook Netanyahu een tweestatenoplossing genegen, maar in de praktijk zette hij nooit een stap om ze dichterbij te brengen – wat trouwens ook van de Palestijnen kan worden gezegd.
Als Trump als een olifant in een porseleinkast op het terrein komt, is dat voor Netanyahu niet alleen maar goed nieuws. Hij mikt al jaren op een status-quo, waarbij de nederzettingen in het bezette land geleidelijk voor een voldongen feit zorgen. Netanyahu wordt dezer dagen bovendien door het gerecht ondervraagd in een zaak van financieel gesjoemel. Als hij daarvoor nog maar in verdenking wordt gesteld, heeft hij – zoals premier Ehud Olmert voor hem – geen andere keuze dan op te stappen. Olmert werd nadien wegens corruptie tot anderhalf jaar cel veroordeeld.
Door HUBERT VAN HUMBEECK
