Normaal had de nieuwe baas van De Lijn er al eind 2009 moeten zijn, maar uiteindelijk deed de Vlaamse regering er tot vorige week vrijdag over om Roger Kesteloot aan te stellen als nieuwe directeur-generaal van de Vlaamse vervoersmaatschappij. De 52-jarige Kesteloot volgt Ingrid Lieten op, die sinds juli 2009 kopstuk voor de SP.A in de Vlaamse regering is.
Dat de Vlaamse regering voor die beslissing ruim acht maanden nodig had, schrijft minister van Mobiliteit Hilde Crevits (CD&V) toe aan ‘een uitgebreide selectieprocedure’ met meer dan 70 kandidaten. Volgens Crevits heeft Kesteloot, die vanaf september al waarnemend topman van De Lijn was, alles in huis om te zorgen voor ‘continuïteit in de bedrijfsvoering’ en om werk te maken van ‘efficiëntiewinst’, het budgettaire stopwoord van de regering-Peeters II.
Iets prozaïscher is de uitleg dat binnen de Vlaamse meerderheid CD&V en N-VA genoeg hebben van de overheersing van de Vlaamse socialisten bij De Lijn en daarom de voorkeur gaven aan ‘een minstens even sterke kandidaat’ met veel managementervaring in de sector van verkeer, mobiliteit en ruimtelijke ordening. Maar Lieten, die Kesteloot in 2004 naar de directie van De Lijn loodste, hield voet bij stuk. Ze haalde extra haar slag thuis met een nieuw mandaat voor de Antwerpse gedeputeerde en partijgenoot Jos Geuens als voorzitter van de raad van bestuur.
Kesteloot zelf wijst een partijpolitieke stempel af. Zijn professionele carrière ging eerst een academische richting uit, maar kreeg een vervolg in de journalistiek. In 1998 stapte hij over naar De Lijn, waar hij zich aanvankelijk bezighield met onder meer grensoverschrijdend busvervoer, en daarna met het uitstippelen van het vervoersbeleid. Na zes jaar directeurschap leidt hij nu een bedrijf dat 8300 personeelsleden telt en voorts ook 2500 werknemers van privébedrijven inschakelt om meer dan 4000 bussen en trams te laten rijden.
Insiders noemen Kesteloot ‘een uitstekend organisator’, ‘geen tafelspringer’ en een enigszins ‘atypische figuur’ voor het niveau waarop hij moet functioneren. ‘Hij spreekt en gedraagt zich niet als een manager. Dure maatpakken en auto’s zijn aan hem niet besteed’, luidt het.
De loopbaan van Kesteloot bij de openbare vervoersmaatschappij loopt samen met een steile opgang van De Lijn, die werd ingezet door het basismobiliteitsbeleid van Steve Stevaert (SP.A). Een uitbreiding van het aanbod en een uitgekiende tarieven- en abonnementenpolitiek resulteerden in steeds meer reizigers (volgens De Lijn 530 miljoen in 2009). Tegelijk echter zijn de overheidstoelagen in tien jaar tijd meer dan verdubbeld tot 850 miljoen euro.
‘Lieten had het daardoor niet bijster moeilijk om hoge ogen te gooien. Voor Kesteloot wordt het andere koek om te bewijzen dat hij een goede manager is’, zegt een kritische stem. Minister Cevits overlegt met hem over een nieuwe beheersovereenkomst tot 2014. Daarbij moet de dienstverlening van De Lijn op peil blijven, maar dienen bijvoorbeeld ook de reizigersaantallen beter geregistreerd te worden. Bovendien gaat de vinger op de knip. Dit jaar moet ruim 50 miljoen bespaard worden.
Maar Kesteloot is kennelijk niet meteen verontrust. In oktober vorig jaar zei hij in Knack: ‘Ook zonder budgettaire beperkingen is het bij De Lijn tijd voor consolidatie om de groei van de afgelopen jaren vast te houden. Zolang het perspectief van een uitbouw van duurzame mobiliteit blijft bestaan, is er geen man overboord.’
Patrick Martens
