De beste der werelden bevindt zich in de hoofdstad van het Groothertogdom.

De KB Lux-affaire liep met een sisser af, maar het aantal oudere echtparen dat op de trein Aarlen-Luxemburg couponnetjes telt, is toch afgenomen. Het vertrouwen in het fiscale paradijsje bezuiden de landsgrens heeft een knauw gekregen. Puur op het vlak van veiligheid kan de sparende paren evenwel niets gebeuren in het Groothertogdom, want zelfs Belgische treinen die zich op het Luxemburgse net begeven, zijn er uitgerust met het Memor II + systeem. Wanneer de machinist een eerste waarschuwing van rood licht negeert, valt zijn trein automatisch stil. Hoe dan ook, van de levendige drukte in en om de imposante Spuerkeess bij de Adolfbrug, valt niets meer te bespeuren.

’s Werelds laatste soevereine groothertogen, Henri en Maria Teresia, vierden dezer dagen de negentiende verjaardag van hun enige dochter Alexandra nochtans niet in mineur. Vooreerst is de gelijkmoedigheid aan het hoofd van de staat bewaard gebleven. Dat is te danken aan de verstandhouding tussen de monarch en de regering van Jean-Claude Juncker. Trouw aan het vaderlandse motto Mir wëlle bleiwe wat mir sinn willen ze de welvaartsstaat zo bedachtzaam mogelijk hervormen.

De Luxemburgse pers helpt een handje, door niet dag in dag uit met emojournalistiek het land in rep en roer te zetten. De gezagsfuncties in de sleutelsectoren worden bekleed door figuren die zonder uitzondering rustige vastheid uitstralen. Het 490.000 koppige volk panikeert niet, zelfs nu 37 procent van de inwoners bestaat uit ingeweken Portugezen, Fransen, Italianen, Belgen en Duitsers. Ze blijven, meertalig en wel, wat ze willen zijn, Lëtzebuerger. Het gevaar is dat ze zich te voorzichtig opstellen, waardoor stilstand dreigt.

Vandaar de keuze voor bedachtzame hervorming. Een mooi voorbeeld ligt in het domein van cultuurtoerisme. Sinds Luxemburg in 1995 voor het eerst de titel Culturele hoofdstad van Europa voerde, wordt minder geld uitgegeven om kazemattenfreaks en liefhebbers van pittoreska aan te trekken. Het mikpunt vormen meerwaardezoekers in zaken van architectuur, muziek, theater, beeldende kunst en fris opgediste geschiedenis. Verantwoorde nieuw- en vernieuwbouw ging een golf van kwaliteitsprogrammatie vooraf.

Beter dan in het door I.M. Pei gebouwde Museum voor Hedendaagse Kunst (MUDAM) in de Europese wijk op de Kirchberg, kan een publiek niet gediend worden. Een heldere, en toch niet saaie ruimtelijke indeling, met optimale voorwaarden voor het tonen van video en multimedia. Zo haalde het MUDAM het beste van de actuele productie op dat gebied binnen. Dat geeft elke presentatie van een keuze uit de vaste verzameling een spannend trekje. Ook nu weer, onder de titel Le Meilleur des Mondes. Directeur Enrico Lunghi: ‘Elke collectie is een blik op de wereld. Als het om actuele kunst gaat, weerspiegelt ze een kunst en een wereld in beweging, in volle wording.’

door Jan Braet

’s Werelds laatste soevereine groothertogen vierden de verjaardag van hun dochter niet in mineur.