Bankgroep KBC heeft zeer veel geld nodig en de intrede van een buitenlandse aandeelhouder is best mogelijk. Dan komen al onze banken in buitenlandse handen. Het versterkt de trend: we spelen al onze strategisch belangrijke sectoren kwijt.

Bankgroep KBC zit om het zacht uit te drukken in zeer slechte papieren. Ze loopt een veel hoger risico met haar rommelkredieten dan gedacht werd. En dan wordt nog niet gesproken over de problemen die ze ondervindt in Ierland en Oost-Europa als gevolg van de crisis. Daarom heeft KBC dringend geld nodig, zó veel dat het van verschillende bronnen moet komen: KBC zelf moet een duit in het zakje doen (de verkoop van bepaalde buitenlandse activiteiten is allerminst uitgesloten), het extra geld dat de Vlaamse regering klaar hield na de vorige reddingspoging wordt aangesproken, de Belgische regering stelt zich garant en indien nodig pompt ze 2 miljard in KBC, maar dan wel in ruil voor echte aandelen. Dat zou neerkomen op een gedeeltelijke nationalisering van KBC.

Maar noch KBC, noch de federale regering ziet zo’n nationalisering zitten. Daarom mag de KBC-top eerst zelf proberen om het noodzakelijke kapitaal te vinden. Eerst zal er aangeklopt worden bij de bestaande aandeelhouders, die al jaren zorgen voor de Vlaamse verankering van KBC: de Boerenbond, Cera en een reeks families. Samen bezitten die iets meer dan de helft van de groep. Het is zeer de vraag of zij het nodige kapitaal voor KBC kunnen aandragen. Misschien willen ze nog wel, maar of ze ook kunnen? Dat is zeer twijfelachtig, want veel van de KBC-aandeelhouders hebben in de financiële crisis fortuinen verloren, niet het minst in het debacle van Fortis.

Het ligt voor de hand dat KBC elders zal moeten aankloppen, in het buitenland. Al jaren wordt gezegd dat een samengaan van Rabobank en KBC tot de mogelijkheden behoort. Misschien wordt de Nederlandse bank – een van de weinige die gespaard wordt door de rommelcrisis – wel aandeelhouder. De kans is hoe dan ook reëel dat KBC (gedeeltelijk) in buitenlandse handen terechtkomt.

Het zou een trend verstevigen: Fortis Bank werd verkocht aan het Franse BNP Paribas en ook bij Dexia verschoof het machtsevenwicht richting Frankrijk na het reddingsplan van oktober 2008. Nadat BBL al in 1998 in handen kwam van het Nederlandse ING, zouden zo alle Belgische grootbanken feitelijk in buitenlandse handen zitten.

Is dat erg? Ja, en wel om dezelfde reden als waarom de Belgische (en Vlaamse) regering de grootbanken te hulp snelt opdat ze niet zouden kapseizen: omdat het zogenaamde systemische banken zijn, ze spelen een essentiële rol in onze economie. Als ze over de kop zouden gaan, sleuren ze alles mee in hun val. Maar als die essentiële spelers in buitenlandse handen terechtkomen, hebben we ons eigen economische lot niet meer onder controle.

Sommigen menen dat het niet zoveel uitmaakt of strategisch belangrijke bedrijven in buitenlandse handen zijn. Dat wordt tegengesproken door de feiten in onze strategisch belangrijke elektriciteitssector, die gedomineerd wordt door Frankrijk: we betalen in België meer voor onze elektriciteit dan zowat alle andere Europese landen. Bovendien hebben we niets meer te zeggen over investeringen en ontwikkeling in de energiesector.

België wordt op economisch vlak in het beste geval een provincie. Misschien zelfs een kolonie.

door Ewald Pironet

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content