Frank Deboosere fietst jaarlijks meer dan 10.000 kilometer bij elkaar. Het gevaar weegt volgens hem niet op tegen het genot.
Als het over fietsveiligheid gaat, mag Frank Deboosere zich een ervaringsdeskundige noemen. De weerman heeft dit jaar al bijna 5000 fietskilometers op z’n teller staan. Die vele kilometers zijn vooral het resultaat van woon-werkverplaatsingen, in zijn geval goed voor meer dan vijftig kilometer daags.
Dat er aan die ritjes behalve genot ook gevaar verbonden is, mocht hij al meer dan één keer ondervinden. Een paar keer maakte hij een val zonder veel erg, één keer hield hij er een ‘mooie, enkelvoudige’ breuk aan de elleboog aan over. ‘Een auto maaide me van het fietspad op het kruispunt van de Haachtse Steenweg en de Woluwelaan in Machelen’, vertelt Deboosere. ‘Sindsdien rijd ik via een alternatieve route.’
Is fietsen in Vlaanderen of Brussel levensgevaarlijk? Deboosere, al minstens tien jaar een fanatiek fietser, zegt dat hij veel ten goede zag veranderden. ‘Het is zeker nog niet optimaal, maar zowel de kwaliteit als de kwantiteit van de fietsinfrastructuur verbetert zienderogen.’
Deboosere zit naar eigen zeggen slechts zelden met schrik op z’n fiets. Al voegt hij er wel meteen aan toe dat hij een bijzonder voorzichtige fietser is. ‘Ik heb in 2006 heel even met een elektrische fiets gereden. Die heb ik al snel aan de kant laten staan, niet alleen omdat je er toen nog mee werd uitgelachen, maar ook omdat ik 25 km/u eigenlijk wat te snel vond. Vandaag rijd ik met een doodgewone, degelijke herenfiets. Daarmee rijd ik gemiddeld niet sneller dan 18 km/u. Alleen bij strakke rugwind haal ik nog weleens die 25 km/u. Fanatieke wielertoeristen zullen daar misschien mee lachen, maar ik voel me daar comfortabeler bij. Ik heb de afgelopen tien jaar ook geleerd om niet te kijken op een kilometer meer of minder. Levensgevaarlijke fietspaden als die aan de Van Praetlaan in Brussel vermijd ik systematisch. Ik kies zo veel mogelijk voor vrijliggende fietspaden of jaagpaden. In mijn geval betekent dat dat ik dagelijks meer dan tien kilometer omrijd. Dat kost natuurlijk wat tijd, maar als fietsverslaafde vind ik dat absoluut niet erg.’
Deboosere is ook niet bepaald zuinig als het gaat over zichtbaarheid. ‘Als Bekende Vlaming probeer ik meestal zo onzichtbaar mogelijk door het leven te gaan. Op de fiets is het net omgekeerd. In mijn fietskledij zie ik eruit als een gevaarlijk insect. Op mijn helm heb ik zowel vooraan als achteraan verlichting, die ik ook overdag laat flikkeren. Daarbij komen nog led-lichtjes achteraan, en – voor ritten in het donker – twee zeer krachtige lampen op het stuur. Om de kerstboom helemaal af te maken, draag ik ook een fluo hesje met ingewerkte verlichting.’
Deboosere brengt dagelijks bijna drie uur op het zadel door. Om onderweg naar muziek of de radio te luisteren maakte hij vroeger gebruik van oortjes. Niet echt veilig, dus monteerde hij op zijn stuur een bluetooth-luidspreker. ‘Ik durf weleens een lawaaierige fietser te zijn, al gaat de muziek wel uit als ik op een jaagpad rijd en de vogeltjes kan horen zingen. Die muziek is natuurlijk niet te overtreffen.’
