Bij dezen is het officieel bewezen: ooit zijn er andere tijden geweest. Mick Jagger en Nonkel Bob, op de bovenste verdieping van de Martinitoren. Brussel, 1964. The Rolling Stones hadden net hun klassieker I Wanna Be Your Man (een cadeautje van The Beatles) uitgebracht. Duizenden groupies lagen aan hun voeten en andere lichaamsdelen, net als de rest van de wereld. In Scheveningen hadden ze de zaal afgebroken. De volgende stop op hun wereldtournee zou Vlaanderen worden, waar de hipste dj van het moment hen stond op te wachten: Nonkel Bob, de auteur van die andere klassieker, Vrolijke vrienden.
Hoe die ontmoeting verliep, zullen we nooit meer zien. De bewegende beelden zijn gewist, met dank aan de archiefdienst van de VRT. Het enige wat rest is dit stilstaande beeld van Herman Selleslags. De spanning spat er zowat af. Het lijkt alsof Nonkel Bob Mick Jagger elk moment een oorveeg kon uitdelen. En dat was ook zo. Aan iedereen die het horen wou, had Bob verkondigd hoezeer hij ‘die stinkende Stones haatte’. Davidse was toen al de veertig voorbij, maar hij bepaalde in die dagen de Tienerklanken in Vlaanderen. Echte groten dulden geen concurrentie.
Nonkel Bob was toen God in Vlaanderen, vooral dan voor ‘de lieve kinderen’ die hij eigenhandig behoedde voor de boze wereld. Word geen groupie, drink melk – dat was de teneur. Vandaag zijn die lieve kinderen oud. En Bobs missie is misschien niet helemaal geslaagd te noemen, maar voor velen is hij nog altijd een stuk jeugdsentiment. Toen hij vorige week stierf, moesten er net geen krantenbijlagen bijgedrukt worden. Van Bart Peeters tot Bart De Wever, en van Bobs postbode tot zijn buurvrouw: allemaal werden ze uitgebreid geïnterviewd over hun favoriete Bob Davidseanekdote. En zelfs de grootste Stonesfans moesten toegeven: ze hadden, stiekem weliswaar, gitaar leren spelen dankzij Het Blauwe Boekje van Nonkel Bob. Vrolijke vrolijke vrienden. D-A-D. Met wat verbeelding leek het op de beginakkoorden van Satisfaction.
Het was allemaal begonnen op een dag in 1955. Producer Rik van den Abbeele was op zoek naar iemand ‘met een hartelijke glimlach’ die de jeugdprogramma’s zou kunnen presenteren. De zanger-poppenspeler Bob Davidse bleek al snel zijn man te zijn. Op 12 maart 1955 verscheen Nonkel Bob voor het eerst op televisie. Hij bleef er dertig jaar, elke woensdagnamiddag geflankeerd met tante Terry/Ria/ Berta/Lieve/Paula. Davidse richtte ook de TVOhee Club op, die al snel 55.000 leden had. Nonkel Bob werd Nonkel Pop(ulair). In zijn late jaren producete hij nog een hoop kinderprogramma’s: Merlina, Stad Op Stelten, Carolientje. Niet dat hij altijd de gemakkelijkste was om mee samen te werken. In de wandelgangen van de VRT noemden ze hem weleens ‘Jan Dwars’ of ‘Grollende Beer’. Maar zo gaat dat wel vaker met persoonlijkheden.
Over zijn privéleven sprak hij zelden. Hij dateerde nog uit de tijd dat zoiets niet hoorde. Op zijn overlijdensbericht dat zaterdag in de krant verscheen, stond merkwaardig genoeg geen enkele verwijzing naar Nonkel Bob. Maar wel: ‘De herinneringen bleven en hielpen mij in ’t leven, maar d’eenzaamheid was groot.’
Davidse wordt donderdag begraven in de kathedraal van Antwerpen. De begrafenis kon niet vroeger plaatsvinden omdat Tante Terry met vakantie was op Gran Canaria. ‘En’, zei zijn zoon David vorige week, ‘je kunt toch moeilijk Nonkel Bob begraven zonder Tante Terry.’
Stijn Tormans
