‘In vergelijking met de redactie van Het Nieuwsblad werk ik in een tearoom’

Dankzij Humo’s Rudy Vandendaele staat er geen andere onzin in de column van Peter Casteels deze week: ‘De man schrijft met meer dedain over collega-journalisten dan over de deelnemers van Temptation Island.‘

Om nog eens iets over mezelf te vertellen: ik had eigenlijk graag bij een krant gewerkt. Dat is om redenen die alleen maar aan mezelf kunnen liggen niet gelukt. Ook al voel ik me daar ondertussen volstrekt senang bij, als ik naar Nieuwsjagers op Vier kijk, lig ik er nog weleens aan te denken. In die documentairereeks wordt de redactie van Het Nieuwsblad gevolgd door camera’s van Woestijnvis. We zien reporters uitlopen om de ex-vrouw van de vermoedelijke Reus van de Bende van Nijvel te zoeken, een boer te interviewen die verdacht wordt van moord, of enkele uren na de aanslag in Barcelona te vertrekken naar Spanje. Die reporters – er is er ook wel eentje die naar de MIA’s moet om verslag te doen vanaf de rode loper – zijn het vlees en bloed van de journalistiek. In vergelijking met de redactie van Het Nieuwsblad werk ik in een tearoom.

Humo’s Rudy Vandendaele, van wie ik me de laatste primeur ook even niet meer kan herinneren, zat daar in zijn rubriek Dwarskijker allemaal minder mee in. Ik zeg het maar gelijk: ik las hem alleen over Nieuwsjagers omdat iemand me erop wees. Op het internet is een krakkemikkige ode van mijn hand te vinden, geschreven toen Vandendaele in 2010 stopte met Dwarskijker. Onbegrijpelijk, vond ik, al begreep ik helemaal niet waarom hij er even later weer mee begon: dezelfde oordelen, op hetzelfde toontje, in dezelfde rubriek. Je hoeft hem al lang niet meer te lezen om hem gelezen te hebben.

Nu is het best jammer dat Vandendaele niet de aflevering zag waarin de televisierecensent van Het Nieuwsblad zijn opwachting maakte, Tom de Leur. De gesprekjes die hij voor de camera’s met Bekende Vlamingen voert, zijn van een treurigheid waar Dwarskijker wel weg mee zou weten. Maar verder? Vandendaele heeft het over een reporter die ‘botten’ zei in plaats van ‘laarzen’, en een hoofdredacteur die van zichzelf beweerde dat hij hard werkt zonder te willen opvallen. Ha-ha, wat een zelfingenomen lul, zeg. Vandendaeles flauwe opmerking over hoofdredacteur Liesbeth Van Impe, die vertelde over ongepast gedrag tijdens haar Wetstraatjaren bij De Morgen, is ronduit gênant. De man schrijft met meer dedain over collega-journalisten dan over de deelnemers van Temptation Island.

‘De beste journalist is zeker niet hij die het best kan schrijven’, zegt de reporter die ‘botten’ voor ‘laarzen’ hield. Daar is Vandendaele het, uiteraard, volkomen mee oneens. Maar helemaal niets anders kunnen dan schrijven? Na zoveel jaren gaat dat wel erg vervelen.