Uit een samenspraak afgelopen zaterdag in De Standaard tussen auteur Tom Naegels en columniste Mia Doornaert, nu ook adviseur van premier Yves Leterme, mocht de lezer vernemen dat het stelen op school begon na mei 68. Een verbluffende onthulling waar menig 68’er even stil van werd. En die veteranen van mei 68 hebben het al zo moeilijk.
Want vandaag slaan slecht- en welmenend progressief links elkaar in het woeste islamdebat geregeld om de oren met ingezonden stukken in de krant. Het ene kamp verwijt het andere een verzameling van ‘producenten van slachtofferschap’ te zijn. Terwijl de boordschutters van de overzijde de eerste groep afdoen als ‘bejaarde blanke mannen’ en ‘curatoren van het Groot Museum van elitaire angsten en bekrompenheid’.
Een Groen!-senator, tot dan een onbesproken voorbeeld van progressiviteit, verzonk nadat hij bij een verkeersincident in het gezicht werd gespuugd door een opvliegende ‘nieuwe Belg’ terstond in peinzen over de bangheid om ‘onze waarden op te dringen’. Waarden die hem, zo reflecteerde de senator in zijn ingezonden opiniestuk, ’te dierbaar zijn om ze verloren te laten gaan.’ En ‘ Verboden te speeckelen‘ is – het spreekt voor zich – een van die waarden.
Terwijl dit intellectuele attractiepark op volle toeren draait, houden enkele mannen en vrouwen dagelijks de vingers in de gevaarlijk lekkende dijk.
Vorige maand werd bekend dat het aantal allochtone werkzoekenden met 25 procent steeg ten opzichte van oktober 2008. Als de allochtone werkloosheid, zodra de conjunctuur opnieuw aantrekt, even traag daalt als voorheen, dan zal het volgens VDAB-specialisten nog jaren duren voordat de schade van de huidige crisis is hersteld.
In een stad als Brussel, met een werkloosheid van bijna 21 procent, bedraagt de werkloosheid onder allochtone jongeren nagenoeg 50 procent.
Met het resultaat van die uitsluiting op de arbeidsmarkt en het falende Franstalige onderwijs worden de politiemannen op terrein, en vooral in probleemgebieden als Brussel Zuid, dagelijks geconfronteerd.
Het toenemende fundamentalisme onder allochtone jongeren is een rechtstreeks gevolg van die uitsluiting. De grens tussen dat fundamentalisme en het grootbanditisme, die elkaar in de getto’s treffen en met elkaar samenwerken, is intussen nagenoeg verdwenen. De kwalijke gevolgen daarvan worden gedragen door de verarmde, veelal werkloze wijkbewoners.
In Brussel floreren bijzonder gewelddadige Oost-Europese en Afrikaanse bendes, gesopt en gekookt door het geweld in hun landen van herkomst. Indiërs en Pakistani hebben de netwerken van de lucratieve mensenhandel in handen genomen. Te midden van dit alles opereren in de hoofdstad, behalve de aloude Baskische en Koerdische verzetsbewegingen, opnieuw anarchistische groepjes die duidelijk op geweld uit zijn.
Een nepwapen kopen is dezer dagen in de hoofdstad duurder dan de aanschaf van een echt wapen op de illegale markt. Boven op de al niet geringe voorraad die sinds de val van de Berlijnse Muur de weg naar West-Europa vond, werd begin dit jaar volgens politiebronnen een lading met 4000 kalasjnikovs vanuit Tsjetsjenië naar ons land gesmokkeld. Tal van die moordtuigen hebben een afzet gevonden, niet alleen in het criminele milieu maar ook bij jongeren die buurten van Anderlecht en Molenbeek onveilig maken. De wapens worden gebruikt bij overvallen en afrekeningen, maar ook tegen politiepatrouilles, zoals recent nog in de buurt van Diest. Enkele weken geleden werd een politiehelikopter die het Brusselse Lemmensplein observeerde met zo’n Russische pistoolmitrailleur beschoten.
Intussen heeft de regering beslist dat er zal worden bespaard op de politiediensten. Nu al zit de federale politie met een ernstig rekruteringsprobleem. Jonge politiemannen, vaak nauwelijks beter geschoold dat de jongeren die ze in de probleembuurten tegenover zich krijgen, worden na een minimale opleiding met een wapen en een bus pepperspray op de heup de straat op gestuurd.
Iemand berekende dat als deze besparingen worden volgehouden de federale politie binnen enkele jaren ruim de helft van haar effectieven kwijtraakt. Aan de gevolgen daarvan wensen ze in de Wetstraat voorlopig niet te denken.
door Rik Van Cauwelaert
Terwijl het intellectuele attractiepark op volle toeren draait, houden enkele mannen en vrouwen dagelijks de vingers in de gevaarlijk lekkende dijk.
