Er is een tijd geweest dat schoolrapporten van de lagere school uit twee rubrieken bestonden. Een eerste deel ging over ‘gedrag’ en daar kreeg je punten voor orde, vlijt en wellevendheid. Het tweede stuk handelde over ‘prestaties’ en daar stonden je cijfers voor lezen, schrijven, rekenen enzovoorts. Een 8 of zelfs een 7 op 10 voor zo’n vak werd thuis nog getolereerd – zolang je maar boven het klasgemiddelde zat. Maar voor orde, vlijt en wellevendheid was alleen een 10 op 10 goed genoeg – zelfs bij een 9 zwaaide er wat.

De politieke wereld is nooit een toonbeeld geweest van voorbeeldig gedrag en de regering-Michel al helemaal niet. De coalitiepartners lichten elkaar liever een beentje dan dat ze een schouderklopje uitdelen. Als we de peiling van vorige week van Het Laatste Nieuws, VTM, Le Soir en RTL mogen geloven, dan heeft de regering onder leiding van Charles Michel (MR) geen meerderheid meer. De N-VA verliest zelfs 8 procent, wat wil zeggen dat ze in vergelijking met de verkiezingen van 2014 één vierde van haar kiezers kwijtspeelde. Volgens politicologen als Carl Devos jaagt vooral het gekibbel in het kabinet de kiezers weg. Voor ‘gedrag’ heeft deze regering donkerrode cijfers en dat wordt afgestraft.

Niet onbelangrijk intermezzo: uit de peiling blijkt ook dat de extremistische partijen terrein winnen. N-VA-kiezers liepen over naar het Vlaams Belang, dat zonder twijfel garen spon bij de terreuraanslagen en bij de opgeschroefde discussie over ‘islamlessen in het katholiek onderwijs’ die woedde toen de peiling werd gehouden. En terwijl Vlaanderen meer voor extreemrechts kiest, schuiven ze aan de andere kant van de taalgrens op naar extreemlinks: de PS verliest er 6 procent, vooral aan PTB/PVDA. Die partij heeft zich ondertussen goed in de socialistische vakbond genesteld en kan van daaruit beter tekeergaan tegen het regeringsbeleid dan vanaf de oppositiebanken. De PTB/PVDA is de enige partij die de vernielingen aangericht door protesterende cipiers op het kabinet Justitie niet heeft veroordeeld. Dat zegt alles.

Het gedrag van de regering-Michel laat zeer te wensen over, maar hoe zit het met haar prestaties? Ze presenteerde zichzelf als een ‘herstelregering’ die economisch en financieel orde op zaken zou stellen. Daar kwam nog niet veel van terecht. Minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) maakte van het rondsturen van de belastingbrief handig misbruik om de taxshift, de verschuivingen van de belastingen op arbeid naar consumptie, milieu en vermogen, nog eens in de verf te zetten, maar die belastingbrief zelf groeide wel uit tot een gedrocht dat alleen nog door specialisten correct kan worden ingevuld. Dit jaar kwamen er nog maar eens 38 codes bij. De regering-Michel is dus niet op weg om onze belastingen eenvoudiger, transparanter en dus eerlijker te maken, integendeel.

Ook voor de rest is het resultaat van de regering-Michel tot nu toe erg mager. Ze holt haar eigen pensioenhervorming voortdurend uit door allerlei uitzonderingen toe te staan, vaak voor overheidspersoneel en overheidsbedrijven. Van een hertekening van de overheid en het ambtenarenapparaat komt niets. Over hoe het verder moet met de sociale zekerheid zijn de coalitiepartners het grondig oneens. En of deze regering erin zal slagen om de begroting in evenwicht te brengen, zoals ze herhaaldelijk heeft beloofd, wordt steeds twijfelachtiger: daarvoor moet ze nog twee derde van de budgettaire inspanning leveren, terwijl ze al halfweg haar ambtstermijn is.

Er is één lichtpuntje: voor het eerst sinds lang komen er opnieuw jobs bij in de privésector. En dat was de topprioriteit van de regering-Michel: ‘jobs, jobs, jobs’. Toch is ze ook hier nog ver verwijderd van haar eigen doelstellingen. De regering wou tegen 2019 73 procent van de bevolking tussen 20 en 64 jaar aan het werk hebben, nu is dat slechts 67 procent. Dat is een abominabel cijfer. In Europa doen enkel Spanje, Italië en Griekenland het slechter. De regionale verschillen zijn wel groot: de tewerkstellingsgraad in Vlaanderen is 72 procent, in Wallonië 61,5 procent en in Brussel 59 procent. Het wordt hoe dan ook nog een moeizame strijd voor de regering-Michel om meer mensen aan de slag te krijgen.

De centrumrechtse regering-Michel heeft nog bergen werk als ze in haar missie wil slagen. Halfweg de regeerperiode ogen haar resultaten beroerd. Met de punten die ze nu heeft voor haar gedrag en prestaties kan ze maar beter niet naar de kiezer trekken. Leerlingen met zo’n rapport blijven zitten, in de politiek word je daarmee naar huis gestuurd.

EWALD PIRONET is senior writer van Knack.

Voor ‘gedrag’ heeft deze regering donkerrode cijfers en dat wordt afgestraft.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content