Door hem uit zijn partijfuncties te ontzetten, hoopte de MR dat Armand De Decker even zijn mond zou houden over de zaak-Chodiev. Dat pakt even anders uit.
De in opspraak gekomen Armand De Decker beloofde het tien dagen geleden nog zo plechtig aan de ethische commissie van de MR: hij zou niet meer in naam van de partij spreken. De MR wil dat de ex-Senaatsvoorzitter stopt met verklaringen af te leggen in de pers over de zaak-Chodiev. Nu gelekte documenten en e-mails steeds meer vragen oproepen over de dubieuze hand- en spandiensten van De Decker aan de Oezbeeks-Belgische oligarch, doet elke publieke uitspraak de partij alleen maar pijn. Zwijgen en de parlementaire onderzoekscommissie, dan wel het gerechtelijk onderzoek afwachten, was het dwingende advies.
Daar had De Decker duidelijk geen trek in. In een lang weekendinterview in de zakenkrant L’Echo met journalist Martin Buxant, die bekendstaat om zijn goede contacten bij de Franstalige liberalen, geeft De Decker zijn versie van ‘Kazachgate’. Maar dat doet hij pas nadat hij eerst zijn partij een trap na heeft gegeven. De Decker vindt het onheus dat de MR hem al straft nog vóór Justitie zich heeft uitgesproken. Terwijl nogal wat partijgenoten van ‘le bel Armand’ de partijsanctie minimaal vinden, gezien de malaise rondom zijn persoon en de mediastorm waarin hij verzeild is geraakt. Menig MR-mandataris vindt dat De Decker het best ook zou opstappen als burgemeester en volksvertegenwoordiger.
Het was een bijzonder vreemd interview. Eigenlijk veeleer een dubbelinterview. De Decker wordt erin geflankeerd door zijn advocaat, de Brusselse toppleitster Michèle Hirsch, die geregeld zelf het woord neemt om de puntjes op de i te zetten in een goed ingestudeerd nummertje met één centrale boodschap: De Decker heeft niets mispeuterd. De beschuldigingen van omkoping en belangenvermenging zijn ‘domme, niet gefundeerde leugens’. En Jean-François Etienne des Rosaies, de raadgever van de Franse ex-president Nicolas Sarkozy, via wiens gelekte e-mails het hele zaakje naar buiten kwam, is een ‘fantast’ en een ‘geesteszieke die zich interessant wil maken’.
De MR heeft het na het interview helemáál gehad met haar Brusselse boegbeeld. Kamerfractievoorzitter Denis Ducarme wil dat zijn partijgenoot voor de deontologische commissie van het federale parlement verschijnt, en vraagt Armand De Decker publiekelijk om zich low profile te gedragen. Bek houden, in mensentaal. Maar zolang de betrokkene weigert in te binden, kan de MR alleen maar lijdzaam toekijken hoe Kazachgate het partij-imago verder om zeep helpt.
Han Renard
Zwijgen en het onderzoek afwachten, is het dringende advies.
